Geboorteaankondigingen … Heel vaak zijn het schattige gedichtjes, soms een beetje zeemzoet of een beetje cliché. Maar het kan ook anders. Bij The New Yorker verzamelden ze een aantal geboorteaankondigingen waarbij de ouders het liever realistisch hielden. Of een tikje sarcastisch. Hoe dan ook, deze zijn echt wel grappig.
In het leven met (kleine) kinderen horen driftbuien of boze momenten er gewoon bij. Je kent het wel: je kind wordt kwaad, jij bent vermoeid en gefrustreerd en de situatie ontploft helemaal. Een handig zinnetje om in zulke situaties te gebruiken is heel simpel: “je mag boos zijn, maar je mag niet gemeen zijn”.
Schermtijd en televisie kijken voor je kindje? Het is onvermijdelijk. En ook niet altijd erg. Maar inperken is nodig, want als het van je kind afhangt, plakt dat er gewoon constant tegen. Makkelijk is het soms niet. Maar een voormalige lerares heeft wel een goede tip!
Waarom ik dit schrijf? Misschien voor alle (aanstaande) mama’s, die zich mogelijk zullen herkennen in mijn ervaringen. Misschien voor familie en vrienden van die (aanstaande) mama’s, want een gewaarschuwd man is er twee waard. Of misschien gewoon voor mijzelf, als in een dagboek, om even neer te schrijven wat er in mijn hoofd en hart zit …
Ken je dat? Je tiener komt thuis, en je voelt zijn aanwezigheid al nog voor je hem ziet. De energie in huis verandert op slag, en de situatie kan twee kanten op. Ofwel glipt hij weg naar zijn kamer zonder ook maar één enkele vorm van menselijke interactie aan te gaan, ofwel wordt er met de voeten gestampt, overdreven gezucht en gemompeld en worden de schoolboeken theatraal op de grond gedumpt, waarna iedereen in de straal van 5 meter op een gemene blik wordt getrakteerd. De geneugten van een tiener in huis, heerlijk …
Een vakantie plannen die in de smaak valt bij alle leden van het gezin … dat kan soms een uitdaging zijn. Zeker als er tieners meegaan. Heb je al eens gedacht aan een surfvakantie? Da’s je uitleven, relaxen en genieten voor iedereen. En wel hierom.
Een mama roept onze raad in. Haar dochtertje heeft nogal een eigen willetje, en het lijkt wel alsof ze haar met niets kunnen straffen. Of onze experten soms raad hebben voor haar?
Ik heb veel gemist van de tienerjaren van mijn jongere broer. Ik was bijvoorbeeld niet thuis toen hij in een vlaag van tienerwoede op zijn slaapkamerdeur begon te slaan met een hamer, om vervolgens het gat weg te moffelen achter een poster. Ik zat toen op kot, en hoorde het verhaal achteraf.
Oorbellen bij een baby of peuter, de ene vindt het fantastisch, de andere mag er niet aan denken. Maar of je nu voor of tegen bent, over één iets is iedereen het eens: de beslissing om al dan niet oorbelletjes te laten schieten ligt bij de ouders. Althans, daar is bijna iedereen het over eens .. Deze oma dacht daar duidelijk anders over.
