Er is een hele generatie die verdrinkt: vrouwen die opgevoed zijn met traditionele rolpatronen tussen man en vrouw, maar ondertussen ook sterk aangemoedigd werden om onafhankelijk te zijn. Om te gaan studeren. Om fulltime te werken. Om hun dromen na te jagen en een carrière te ambiëren. En deze vrouwen nemen nu de overgrote meerderheid van huishoudelijke taken op zich, terwijl ze ondertussen ook het glazen plafond proberen doorbreken op de werkvloer. Deze vrouwen? Die zijn moe.
Je tiener behaalde altijd vlotjes goede resultaten, maar plots zakken zijn cijfers. Als je er met hem over probeert te praten, haalt hij alleen zijn schouders op. Goede punten zeggen hem niets, en hij is totaal niet gemotiveerd om een goed rapport te hebben. Hij ziet er gewoon het nut niet van in. Dat kan behoorlijk frustrerend zijn als ouder: je wéét gewoon dat hij beter kan.
15 simpele dingen die ik niet kan, maar die de meeste andere volwassenen perfect onder de knie hebben. Of zo lijkt het toch. En die ik ook nooit zal kunnen, vrees ik.
“Ik mis je”. Dat zei ik daarnet tegen mijn tienerdochter, toen ze bij mij in de keuken stond. Ik was net daarvoor boodschappen gaan doen, en om één of andere reden moest ik terugdenken aan toen ze klein was en we dat heel vaak samen deden. Dus toen ik daarna thuiskwam, vertelde ik haar dat ik haar miste. Zonder uitleg te vragen, antwoordde ze alleen: “Ik mis jou ook.”
Als mama of papa van tieners denk je al wat wijsheid in pacht te hebben – je bent tenslotte op een leeftijd gekomen waarop je al iets van de wereld hebt gezien en snapt hoe die wereld in elkaar zit. Althans, dat denk jij. Maar volgens die tieners heb je het daar dus volkomen bij het verkeerde eind. Gelukkig delen die desbetreffende tieners hun wijsheid maar al te graag met jou, door je erop te wijzen dat bepaalde dingen écht niet door de beugel kunnen. Zoals deze 10 bijvoorbeeld – dénk er maar niet aan om dat in de toekomst nog te proberen!
‘Amai, jij hebt zulke brave kinderen, hoe doe je dat?’ Ik schiet in de lach ... Ik kreeg vroeger nogal eens het stempeltje van “strenge" mama. Ik was een mama met structuur en grenzen.
Dag mijn kleine baby’tjes,
Al 4 jaar staat mama er alleen voor. Wassen, plassen, koken, werken, taxi spelen… Hup naar het voetbal, hup naar de logo, hup naar het turnen… En dat allemaal nog na de werkuren.
Kinderen moeten uitvliegen. Op een bepaald moment moet je ze (wat) loslaten. Dat is gezond, maar het is natuurlijk een heel spannend proces. Hoe geef je je tiener voldoende ruimte en vrijheid om groot en zelfstandig te worden? En zorg je tegelijkertijd dat er zo min mogelijk risico’s en gevaren zijn? Tips om je tiener of minipuber los te laten.
Als ik heel eerlijk ben: als mama van tieners zijn er al momenten geweest waarop ik me wanhopig voelde. Ik vroeg me soms af: Zullen ze ooit afstuderen? Zullen ze op eigen benen kunnen staan? Zijn ze depressief? Zullen ze het halen? Mijn kinderen gingen allebei door periodes waarbij hun punten kelderden, ze geen greintje motivatie vertoonden en ze zich ongelooflijk egoïstisch gedroegen. Ik pijnigde mijn hersenen en probeerde op alle mogelijke manieren tot hen door te dringen – zonder succes.
Het mooie van een tweede kindje is dat je al iets beter voorbereid aan het hele avontuur begint. Je weet dat je ervan moet genieten, maar ook dat het moederschap niet alleen gepaard gaat met rozengeur en maneschijn. En toch kun je niet vermijden dat je het, op het einde van een lange dag met een koppige 2-jarige, een huilerige baby en een lichtjes werkverslaafde echtgenoot soms moeilijk krijgt.
