Deze blog is voor je partner, echtgenoot, teamspeler, jouw partner-in-crime. Stuur hem deze blogpost door of lees hem samen. Want ook al is jouw persoonlijke beleving op zich al ontzettend bijzonder, die van de papa is zeker niet te minimaliseren.
In de voorbereidingen van de geboorte van mijn dochter kozen we voor een slaapkamer in Dumbo–thema. Als fanatieke Disneyfan leek me dit een vanzelfsprekende keuze. Daarom kochten we ook een pluche Dumbo, elegant en extreem zacht. Maar – uiteraard na het moment dat ik de Dumbo al gekocht had! – toen realiseerde ik me dat die knuffel misschien te groot was voor mijn toekomstige mini–mensje.
Tot mijn bevalling wist ik weinig over Kind & gezin. Ergens wist ik dat ze hielpen bij de opvoeding en dat je er je baby naar toe bracht voor gratis spuitjes. Maar toen ik bevallen was werd het me allemaal duidelijk: K&G was de boosdoener. Om één of andere reden werd deze instelling vaak als iets slechts omschreven, als bemoeiallen, betweters. Dus toen wij de eerste keer K&G over de vloer kregen stond ik nogal sceptisch tegenover het bezoek. Ik was gewapend tegenover de wildvreemde die mijn huis zou binnen stappen en het me hier zou komen vertellen hoe ik het moest doen.
Ik had nooit gedacht het ooit te zeggen, maar alleen naar het toilet gaan is voor mij wellness geworden. Net zoals ‘ns alleen naar de winkel gaan, alleen een zak chips smoefelen, 5 minuten ongestoord buiten zitten en gewoon 'zijn' … En ik heb het nodig!
Ken je het, die verhalen van vrouwen die niet wisten dat ze zwanger waren? Ik vond dat altijd moeilijk om te geloven, tot ik het zelf meemaakte... En dat terwijl ik DE PIL nam!
Twee jaar geleden schreef ik: 'Ik heb de meest waanzinnige periode uit mijn leven bijna achter de rug. Met onze verhuis komt een eindstreep in zicht. Geen finish. Dit is een rittenkoers. Eentje met enkel maar ploegentijdritten. We zijn gestart met twee, ondertussen zijn we met drie. Van een flat met twee naar een huis met drie. Extra versterking hoeft voorlopig niet. Eerst even mijn cadans terugvinden.'
Een paar maanden geleden werd mijn dochtertje 1 jaar. In de dagen voorafgaand haar verjaardag liep ik al met een speciaal gevoel rond. Ik kan niet goed omschrijven welk, maar het was zeker een positief. Ik liep met mijn hoofd in de wolken.
Ik heb een muzikale baby. Niet alleen maakt ze graag muziek (lees: lawaai) door speelgoed tegen elkaar te kloppen of met de handjes op tafel te slaan, ze luistert er ook graag naar. Samen naar muziek luisteren of muziek maken is niet alleen leuk; het stimuleert ook de cognitieve en emotionele ontwikkeling.
De laatste maanden van de zwangerschap waren voor ons een drukke periode: de laatste afwerkingen aan de bouw van ons nieuw stekje, verhuizen, intussen verder alles installeren en ons settelen. En ook hoogzwanger zijn. Ik vond geen energie meer om nog een babyborrel praktisch uit te werken. En ik moet ook eerlijk toegeven dat ik niet wist hoe er aan te beginnen. Dus opteerden we voor kraambezoek. In het ziekenhuis viel het bezoek heel goed mee. Ik had gedacht dat het een drukte van jewelste zou zijn, maar dat was verre van het geval.
