Dat tienerschap is echt geen walk in the park. Die zonen of dochters van ons voelen zich vaak zo onzeker. De ene zal dit wat gemakkelijker benoemen ('Papa, ik ben lelijk!'), de ander zal het alleen maar in stilte denken ... Hun achterwerk is te dik, hun armen te dun. Ze zijn te breed, te groot, te behaard, te vlekkerig ...
De ene vriend heeft de nieuwste iPhone, een ander heeft peperdure Nikes, limited edition. Mijn tiener wil dat uiteraard allemaal ook. Maar euh, wat als mijn bankrekening dat niet aankan of aanwil (het is 'aankan', maar ik wil niet te zielig doen, haha)? Hoe komt het dat tieners zo duur zijn? En zijn ze de financiële kater waard? (Spoiler: jahaaa, uiteraard! Denk aan al die liefde (en vergeet de bergen was)).
Oké, we weten allemaal dat álles eigenlijk voer voor discussie kan zijn met een tiener in huis. Maar er zijn toch een aantal onderwerpen waarbij de kans net iets groter is dat er stevig op los gediscussieerd wordt … Zoals deze:
Eerst was er spanning en stress. Dan was er ontlading en enthousiasme. Daarna kwam er … de Grote Depressie: ‘Mijn leven is voorbij’. Niet echt hoor, ze vindt het wel leuk, groot zijn. Het is alleen dat studeren he …
Je tiener zegt al de hele ochtend geen woord tegen jou. Je vraagt: 'Hoe gaat ie?' Het antwoord luidt: 'Goed.' Wat later komt bijvoorbeeld de buurman langst en vertelt dezelfde tiener honderduid over van alles en nog wat. Alles wat jij doet, lijkt je kind trouwens op de zenuwen te werken. Niet ademen, kauwen of bewegen is de boodschap.
Wellicht durf je ook weleens in de val te trappen van je kind na school de zeer onoriginele vraag “Hoe was het op school?” te stellen, om vervolgens verbaasd te zijn dat je op die saaie vraag een nog saaier antwoord krijgt zoals “Goed.” Op die manier kom je natuurlijk helemaal niks te weten over wat er nu eigenlijk echt gebeurd is tijdens de dag van je kind. Om écht contact te maken en meer te weten te komen over wat er zich allemaal afspeelt op school, kan je het dus beter op een andere manier aanpakken.
In het beste geval hebben we negen maanden de tijd gehad om adem te pakken richting die grote duik in het onbekende. Moeder worden is geen alledaagse transitie, maar een intens proces waarbij heel wat fysiologische, hormonale en psychische factoren een rol spelen, die soms stevig op de voordeur kloppen.
Als je zwanger bent, houd je rekening met kwaaltjes die het kleine gelukje in je buik met zich mee kan brengen. Misselijk zijn, vaker moeten plassen, bekkenpijn … dat heb je allemaal ingecalculeerd. Maar euh … wat zijn al die andere verschijnselen die plots opduiken? Die dan nog gêne veroorzaken die je niet voorzien had? Wees voorbereid op deze mogelijke veranderingen.
Mama worden is zonder twijfel het mooiste avontuur van je leven… maar niemand vertelt je hoe wild dat avontuur écht is. Voordat je aan kinderen begint, heb je een bepaald beeld in je hoofd: stralende ochtenden, schattige babykleertjes, en dat alles terwijl jij er fris en fruitig bijloopt. Spoiler alert: de realiteit heeft soms meer weg van een slapstickfilm dan van een serene Insta-feed.
Ben jij die ouder die de winkelkar ergens in het midden van een gang (of aan de kassa) moet laten staan om achter je kleuter te sprinten? Die zichzelf wel 100 keer per dag hoort zeggen: ‘Maar luister nu toch eens’ (of: ‘Ik heb het je toch gezegd’)? De ouder van wie de mond openvalt als je andere ouders hoort vertellen over hun quasi probleemloze uitjes naar een restaurant/pretpark/het strand?
