Opvoeden. We doen toch allemaal maar wat. De ene heeft misschien wat meer boekenwijsheid dan de ander. Je gaat volledig op je gevoel af of je probeert regeltjes te volgen die je ergens gelezen of gehoord hebt. Je kijkt ook terug naar je eigen opvoeding. Je zet je ervan af of probeert het soortgelijk te doen. Of vaak ook neem je een middenweg: je neemt de dingen die je goed vindt en geeft er je eigen draai aan.
Als mama weten we het maar al te goed: ongesteld zijn is niet altijd een pretje. Voor veel jonge meisjes (en mama’s!) kan de menstruatie gepaard gaan met hevige buikkrampen, vermoeidheid en stemmingswisselingen — en als ouder sta je dan vaak hulpeloos toe te kijken. Wat werkt écht om de pijn te verlichten? We delen tips en ervaringen van andere ouders die in hetzelfde schuitje zitten. Dit is wat volgens hen écht helpt:
Vol goede bedoelingen koop je gerief voor je tiener, om vervolgens tot de constatatie te komen dat dat blijkbaar geen enkel nut heeft: bepaalde spulletjes blijven gewoon onaangeroerd liggen en worden zelden tot nooit gebruikt. Zoals deze:
Flesvoeding is een veelbesproken onderwerp. Elke mama beslist zelf of, hoe en wanneer haar kindje dat flesje krijgt. Maar soms zit je met vragen of onzekerheden. Enkele tips en weetjes die kunnen helpen om flesvoeding vlot(ter) te laten verlopen.
Het voelt alsof het gisteren was dat ik jouw eerste glimlach vierde. Het leek alsof je nauwelijks sliep die eerste weken van je leventje. Als je wakker was, dan was je aan het huilen – een geval van kolieken dat niemand echt begreep. Ik wist niet hoe ik je gelukkig kon maken – we hielden het allebei alleen maar vol door in overlevingsmodus te gaan. Maar net toen ik er bijna helemaal onderdoor ging, was daar op een dag die glimlach. Mijn hart ontplofte bijna. Het was je allereerste glimlach, en op slag leek de uitputting en de frustratie van de voorbije weken het allemaal waard.
Ik had nooit gedacht dat ik dit zou moeten schrijven. Maar misschien is het net nodig dat we als ouders deze dingen durven te delen. Om met de deur in huis te vallen: een paar weken geleden nam mijn zoon van vijftien een hele dosis Dafalgan met codeïne.
Toen mijn kinderen tiener werden, voelde ik me eenzamer dan ooit. Mijn dagelijkse leven ging van het rondhossen naar al hun activiteiten, namiddagen gevuld met huiswerk, snacks eten samen en verhalen over wat er op school was gebeurd, naar veel stille tijd alleen met mijn gedachten. Wat miste ik mijn ‘kindjes’.
Ja. Ik weet het. Dat mag je niet zeggen. Mama zijn is zogezegd het mooiste wat je kan overkomen. Een wonder. Een levensvervulling. Maar soms, diep vanbinnen, heb ik spijt. Niet van mijn kinderen. Laat dat duidelijk zijn. Zij zijn fantastisch. Grappig. Ontroerend. En ze ruiken soms naar vers brood, wat echt hun enige vorm van zelfbehoud is in bepaalde fases. Maar het moederschap zelf … Dat overweldigt me soms op een manier waar niemand mij voor gewaarschuwd heeft.
Het is bedtijd voor je tiener en jij snakt naar een momentje van rust voor je zelf gaat slapen. Maar dat is buiten je tiener gerekend. Want die gaat niet zomaar in 1-2-3 slapen. Nog even geduld, moeder of vader!
Zelfspot is het begin van alle wijsheid (of toch zoiets). Als ouder van tieners kom je dagelijks in situaties terecht die eigenlijk best wel grappig zijn. Adrienne Hedger is zelf mama van een puberende dochter en maakt er hilarische en heel herkenbare cartoons over!
