Ik ben nu intussen ruim 7 jaar mama en ik moet zeggen: ik geniet van elke leeftijd. Mijn oudste is nu al 7 jaar (te snel!, het gaat te snel!), en ik vind het eigenlijk een geweldige leeftijd. Intens en uitdagend, maar zo fantastisch op heel veel vlakken.
Teleurstellende resultaten op het rapport, verwijten van ouders of leerkrachten, telkens opnieuw te horen krijgen dat je dingen fout doet, doelen niet kunnen bereiken … dat doet het zelfvertrouwen geen goed, waardoor prestaties nog meer uitblijven. Het wordt een vicieuze cirkel. Hoe geraakt je tiener hier uit? En hoe gaat je tiener beseffen dat hij ook talenten heeft?
Scary Mommy deelde onlangs een artikel van een mama die waarschuwt welke vragen je beter niet stelt aan je tienerzoon. Natuurlijk worden de meeste vragen beantwoord met frustrerende antwoorden zoals ‘Ik heb nu geen tijd’ of ‘Mam!”. Maar er zijn toch enkele vragen waar je beter voorzichtig mee omgaat.
Is dit het dan? Het is een zin die al meermaals door mijn hoofd geflitst heeft sinds ik 41 ben geworden. En niet vanuit een gevoel van teleurstelling, maar eerder uit een gevoel van méér willen. Het huisje, tuintje , boompje is al lang afgevinkt. De stabiele job is er, de kids zijn tieners en trekken hun plan, mijn man en ik vullen elkaar aan. En toch … Toch is er iets waardoor ik me de laatste maanden enorm onrustig voel.
Mijn zoon is 13. Ik zou het daarbij kunnen laten en de meeste ouders zouden me een blik van medeleven toewerpen en gewoon zeggen: ‘Het is een fase, het wordt beter!’
De kinderen van vandaag worden ook weleens de 'pampergeneratie' genoemd. Enerzijds is de tijds- en prestatiedruk gigantisch, anderzijds proberen ouders om alle obstakels uit de weg te ruimen voor hun kinderen. Alles moet leuk en plezierig zijn, en teleurstellingen hebben geen plaats. Die pampergeneratie kent echter bepaalde valkuilen, volgens de Nederlandse kinderarts Judith Kocken.
Mijn naam? Zombie MacZombie. Beter bekend als mama. Of ‘Maar mamaaaaa’, als ze iets niet mogen… Maar de nadruk ligt toch vooral op het zombiegedeelte, sinds de kinderen heel recent besloten om elk om de beurt hun moeder ’s nachts uit haar bed te halen. Alsof ze eens willen testen of ik het nog zou kunnen :-)
Mama Freya, die op TikTok tips en inzichten deelt over het ouderschap, deelde onlangs een tip die een wereld van verschil kan maken op vakantie. En ook in het dagelijkse leven komt deze tip van pas, want soms zijn er maar een paar seconden van onoplettendheid nodig waarin het helemaal verkeerd kan lopen.
Wat doe je als de vriendschap van je kind eenzijdig, overweldigend of zelfs verstikkend wordt? Als ouder wil je natuurlijk dat je kind vriendjes maakt en leert omgaan met anderen. Maar wat als een ander kind zó bezitterig wordt, dat jouw kind er ongemakkelijk of overstuur van raakt? Dat overkwam deze mama. En het zette haar stevig aan het denken over hoe belangrijk het is om grenzen te stellen in kindervriendschappen.
Koppels die gelukkig zijn met elkaar hebben vaak bepaalde gewoontes of gedragingen die hen helpen om hun relatie sterke en liefdevol te houden. En tegelijk zijn er ook bepaalde dingen ze net níet doen. Natuurlijk is het een utopie om te denken dat het bij sommige koppels altijd rozengeur en maneschijn is en dat er bij hen nooit wrevel ontstaat, maar koppels in een gezonde relatie streven ernaar de volgende dingen te vermijden:
