Autisme is een neurobiologische ontwikkelingsstoornis en wordt gekenmerkt door problemen op vlak van communicatie en sociale interactie en met betrekking tot flexibel denken en handelen. We spreken van autismespectrumstoornis (ASS) omdat deze problemen op verschillende manieren tot uiting komen en kunnen verschillen in intensiteit of ernst. Het ene kind met ASS kan dus erg verschillen van het andere. Daarnaast kunnen de kenmerken van ASS in de loop van de ontwikkeling van een kind ook veranderen.
Ik kan eerlijk zeggen dat mijn man en ik een goed solide team zijn wat betreft het ‘opvoeden’ van de kinderen. Ondanks dat we beiden een hele andere opvoeding hebben gekregen, weten we heel goed wat we hiervan willen meenemen of net niet en trekken we allebei aan dezelfde kant van het koord.
VRAAG: "Mijn dochter van 7 heeft het vaak lastig om met haar emoties om te gaan. Als ze verdrietig of boos is, begint ze gemaakt en te overdreven te lachen, om maar niet te moeten toegeven dat ze zich niet goed voelt. Ik probeer dan een gesprek met haar aan te gaan over wat ze voelt, maar soms weet ik niet goed hoe ik moet reageren op de dingen zie ze me zegt."
Ken je die discussies over de opvoeding van de kinderen? Mensen die één of meerdere kinderen hebben grootgebracht, durven zich al snel tot 'ervaringsdeskundigen' kronen. En ze hebben dus niet alleen goede raad voor je klaar, maar vaak ook een oordeel over je aanpak. Daarbij vergeten ze volgens mij 1 ding: niet alleen is elke ouder anders, nog meer verschilt ook elk kind van een ander.
Iedere ouder kent het: je wil begripvol zijn, warm, geduldig… maar ergens voel je dat je kind eigenlijk vooral duidelijkheid nodig heeft. En toch durven we die grenzen vaak niet goed meer te zetten. Omdat we bang zijn om te streng te zijn. Omdat we onze kinderen niets tekort willen doen. Of omdat we zelf twijfelen of we het wel “juist” aanpakken.
Hoog is een woord, een heel gewoon woord. Een woord dat meestal een bepaalde afstand aan wil duiden, een bepaalde hoogte. Het kan ook hoog zitten. Dit duidt dan weer op een zegswijze die aan wil geven dat het je te veel aan het worden is. Geen hoogte ervan krijgen is ook nog een mooie manier van uitdrukken dat je er geen jota van begrijpt. En ga zo maar verder.
Je zoon of dochter heeft de woonkamer opgeruimd. De kans is groot dat je reageert met “goed zo” of met een andere beloning. Ik merk dat beloningsschema’s tegenwoordig ook erg in trek zijn. Een schema voor goed gedrag, potjestraining, in bed blijven liggen,… Wat willen we hiermee eigenlijk bereiken? Een kind dat afhankelijk is van een beloning alvorens het iets gaat doen?
Mijn 4-jarige zoon is fan van prinsessen, kleur en glitter. Ok, lieve schat, let’s go shining! Ik heb een donkerbruin vermoeden dat die passie nog zal temperen. Maar wat me wel heeft verwonderd, is dat dit me al heel vaak in de meisjesafdeling bracht. Werd er een tijdje geleden niet geroepen dat we onze kinderen genderneutraal moeten opvoeden?
Ik reed met mijn drie- en achtjarige jongens door Brussel op weg naar een verjaardagsfeestje. Onderweg kwamen we door de Wetstraat. Stoere militairen met een wel zeer grote mitraillette hielden er de wacht.
Ouders vandaag zijn vooral bezig met het geven van een goede start aan hun kindje - en dat is helemaal terecht. Alleen wordt nogal vaak gefocust op het fysieke aspect, het gezondheidsaspect. Borstvoeding, biologische groenten en fruit, geen plastiek met schadelijke stoffen, ecowasmiddel en behang in plaats van verf…
