Alles lijkt wel stil te staan in deze vreemde tijden van corona en dat is maar goed ook om de crisis in te dijken. Maar we zouden haast vergeten dat er nog ander wetenschappelijk onderzoek loopt. Zo lanceren een aantal jonge, ambitieuze wetenschappers van de Universiteit Antwerpen een nieuw onderzoek om ons in de toekomst te beschermen en medische problemen zoals vervelende blaasontstekingen, soa’s en zwangerschapscomplicaties beter te kunnen behandelen of om het overmatig gebruik van antibiotica te stoppen.
Dit is het laatste deel dat ik wil schrijven. Een afsluiter als het ware. Wat begon als een uitlaatklep om anoniem wat stoom af te laten, transformeerde tot een fundament waarvan mijn hele gezin ondersteuning, bemoedigende woorden en begrip kreeg. Wat waren jullie met veel, wat waren jullie lief. Jullie reacties hebben ons hier diep geraakt.
Beste werkgever, bij het doorsturen van mijn prestatiefiche was ik terecht fier op mezelf dat ik afgelopen week elke dag +/- 5 uur per dag efficiënt gewerkt heb. Niet te vergeten dat ik daarnaast ook nog fulltime mama ben, kleuterjuf, kok, kuisvrouw, (nacht)verpleegster voor mijn zieke kinderen, mantelzorger voor mijn oude buren en ouders die in quarantaine zitten. Zelf voel ik me niet al te best: constante zware hoofdpijn, spierpijn, keelpijn en extreme vermoeidheid. Maar ik doe wat ik kan!
Veel ouders zitten de komende weken thuis met hun kroost. En dat is net iets anders dan tijdens de vakantie: er staan geen uitstapjes op het programma én de kans is groot dat mama en/of papa wel moet(en) werken van thuis uit. Je kinderen entertainen zal dus niet altijd evident zijn. Maar Mama Baas staat paraat: elke dag brengen we een entertainment tip.
Je zoon of dochter heeft de woonkamer opgeruimd. De kans is groot dat je reageert met “goed zo” of met een andere beloning. Ik merk dat beloningsschema’s tegenwoordig ook erg in trek zijn. Een schema voor goed gedrag, potjestraining, in bed blijven liggen,… Wat willen we hiermee eigenlijk bereiken? Een kind dat afhankelijk is van een beloning alvorens het iets gaat doen?
Ik kreeg mijn eerste kind toen ik halverwege de dertig was, het tweede toen ik begin de veertig was. Daarmee ben ik een ‘latere’ of ‘oudere’ mama. Bij de geboorte van onze jongste stak onze buurvrouw een kaartje in de bus: “Hoera een zoon!”. Op de achterkant had ze er en nog eigenhandig de boodschap aan toegevoegd: “En hopelijk kunnen jullie toch nog lang van hem genieten.” “Toch nog lang” … ?? Onze buurvrouw vond ons duidelijk best al wel ‘o-u-d’. Leuk detail: zelf was ze 89 jaar… Ik zag er de humor wel van in.
Wij hadden de ongelooflijke luxe om onszelf deze moeilijke vraag te stellen. Aanvankelijk was ik absolute voorstander om ons zoontje naar een kinderdagverblijf te laten gaan, want zoals vele anderen dacht ik dat dit een enorme meerwaarde zou zijn in de ontwikkeling van ons kind, zowel op cognitief als op sociaal-emotioneel gebied.
