Ik ben oprecht benieuwd om te horen hoe andere ouders hierover denken. Is het fout van mij om te verwachten dat de grootouders ons een handje helpen? Of is het niet eerlijk van mij om dat te verwachten?
Als je vol nieuwsgierigheid, enthousiasme en naïviteit aan de start van een “gezin maken” staat, kan je dat naar mijn opinie vergelijken met de start aan een wandeling, waarbij je aan de voet van de berg vol enthousiasme staat te trappelen om eraan te beginnen.
Ik heb twee dochtertjes. Eentje van 3 en eentje van 6. Ik zie ze allebei even graag. Supergraag. Doodgraag. Maar ik ben zo bang. Dat ik eentje van de twee het ‘gevoel’ zou geven dat ze minder graag gezien is. Dat ik eentje, onbewust, minder aandacht zou geven dan het andere.
Eigenlijk willen we maar 1 ding: dat onze kinderen veilig, gelukkig en gezond zijn. En daarvoor hebben we alles over. Maar wist je dat huishoudelijk taakjes daartoe kunnen bijdragen?
Ik ben een introverte mama. Ik ben gesteld op mijn ruimte en mijn privacy. Ik heb een tweeling, twee meisjes van zes jaar, en die hebben fijne vriendinnetjes. Het zijn echt schattige, lieve kinderen – het ligt dus zeker niet aan hen. Maar ik ben verschrikkelijk als gastvrouw, en ik wil eigenlijk geen andere kinderen in mijn huis. Ik weet ook niet goed waarom, maar ik krijg daar gewoon stress van.
Rond de leeftijd van twee jaar komen vaak driftbuien of koppig gedrag voor. Hoe houd je als ouder het hoofd koel? Psychologe Imke geeft concrete tips en info.
Een kind opvoeden zonder dat het ooit straf krijgt, zonder dat het ooit eens in de hoek moet staan, een time-out krijgt of niet naar een favoriet programma mag kijken… kan dat wel? Het lijkt hier wel alsof het er gewoon bijhoort, zeker als het gedrag echt heel fout was en je de boodschap wil meegeven dat het echt niet kan. Maar volgens kinderpsycholoog Alan Kazdin werken straffen niet om het ongewenste gedrag te verminderen. In plaats daarvan heeft hij een ander idee.
Mijn zoon is superstoer. Ik weet dat, omdat hij meer lef heeft dan jij en ik. Op een foto uit de klas staat hij te glunderen in een K3-kleedje, mét ketting. Jawel, gewoon zo tussen de jongens met piratenhoeden en meisjes in prinsessenkleedjes. Ik had hem het kleedje niet aangedaan. De juf heeft een verkleedkoffer en hij had het helemaal zelf gekozen. Omdat hij grote fan is van “Katrien” (K3 dus). Hij is superstoer, zeg ik je.
Verbindende communicatie of Geweldloze Communicatie werd voor het eerst geïntroduceerd door Marshall Rosenberg. Rosenberg werd in zijn jeugdjaren geregeld geconfronteerd met geweld en was op zoek naar een manier om op een vredevolle manier met elkaar om te gaan. Geweldloze Communicatie wordt intussen al in verschillende werkcontexten toegepast en kan ook worden toegepast in de opvoeding.
Ik ben een bewuste ouder. Al jaren lees ik veel over de noden en ontwikkeling van kinderen, liefst wetenschappelijk onderbouwd. Ik las over hechting en opvoeding en later ook over onderwijs, en vertelde daarover heel veel aan Marcel, die dat zelf allemaal niet wou lezen, maar die toch ook geïnteresseerd was.