Opruimen, de eeuwige discussie tussen ouders en hun kinderen. Ik moet toegeven, ik kan er zelf ook wat van. Zeuren over troep. Maar onlangs las ik dat je kind succesvol wordt van huishoudelijke klusjes. Dus weg met het schuldgevoel als zeurende ouder. Laat die koters maar opruimen, een succesvol leven gegarandeerd!
Stel je voor: je kind wordt gepest en je confronteert de ouder van de pester met dat negatieve gedrag. Meteen krijg je een stortvloed aan excuses over je heen: ‘Ja, maar jouw kind doet ook …’ en ‘Je moet het begrijpen, hij heeft het zo zwaar op school.’ … Herkenbaar? Wel, kunnen we daar onmiddellijk mee stoppen?
Ik beken: ik ben een helikoptermama. Een besef dat vrij hard aankwam toen ik online een artikel las van een mama die zich druk maakte over de helikoptermoeders op de speeltuin. De moeders die continu boven hun kind hangen, ze begeleiden bij elke stap en die ze (volgens de schrijfster van het stukje) elke kans ontnemen om de wereld op zichzelf te verkennen. Hoe verder ik in het artikel kwam, hoe meer ik mezelf herkende en hoe meer ik begon te vrezen dat ik mijn kinderen iets verschrikkelijks aandeed.
Hoogsensitiviteit, het is een woord dat je de dag van vandaag steeds vaker hoort. Misschien heb je al eens gedacht: 'Zou het kunnen dat mijn kind hoogsensitief is?' Of misschien heb je een sterk vermoeden dat dat het geval is. Maar hoe kom je er achter of je kind al dan niet hoogsensitief is?
Oké, confession time. Daar gaan we … Heb jij ooit, in een moment van pure wanhoop, onmacht en waarschijnlijk slaaptekort, je kind een pets op de billen gegeven? En je daarna onmiddellijk schuldig gevoeld? Ja? Same here. Je zit hier dus in goed gezelschap, want eerlijk? Wie heeft er nog nooit op het punt gestaan om het boeddhistische kalmte-zen-geduld-gedoe even compleet overboord te gooien?
Mijn jongste zusje is onlangs een weekendje bij ons komen logeren met haar twee dochtertjes van 5 en 7 jaar. Toen ze vrijdagmiddag arriveerden was het stralend weer dus installeerden we ons gezellig in de tuin. Dan konden de kinderen mooi samen spelen en wij lekker bijkletsen. Hapje en een drankje erbij, voetjes omhoog en genieten maar.
Als de moed je soms in de schoenen zinkt en je je afvraagt in wat voor een wereld we in godsnaam leven, dan zijn dit filmpje en vooral de bijhorende reacties dé remedie om je geloof in de mensheid niet te verliezen. Heerlijk!
Mijn man en ik zijn al meer dan tien jaar samen, en ruim de helft daarvan getrouwd. Geen enkel huwelijk is natuurlijk perfect, maar ik ben echt met mijn gat in de boter gevallen: hij is liefdevol, betrokken en mijn grootste supporter. Of het nu gaat om mijn carrière, mijn zwangerschap of het opvoeden van onze dochter – hij staat altijd aan mijn zijde.
Het leven met pubers is niet altijd gemakkelijk. Hun humeur is bijvoorbeeld compleet onvoorspelbaar. Maar toch zijn er nog zekerheden in het leven als je tieners in huis hebt:
Stel: je hebt een huilbaby, of je hebt een stressvolle bevalling achter de rug en je vindt je draai niet met je kindje… Of nog: je peuter wilt niet slapen of hij eet heel moeilijk, of je kleuter bijt of slaat andere kinderen ineens op school en je weet niet wat je ermee moet aanvangen… Sinds februari 2016 kun je voor deze en een heleboel andere problemen binnen de ontwikkeling en opvoeding van je baby, peuter of kleuter tot 6 jaar een antwoord op maat krijgen in het dagziekenhuis Kleine K, een pioniersproject van de kinderpsychiatrie UPC KU Leuven-campus Gasthuisberg. Eén van de bezielers is kinderpsychiater Binu Singh (en nieuwe expert bij Mama Baas), die met haar team van topexperts de ouders begeleidt. ‘Voor alle duidelijkheid: we nemen niets over van de ouders, maar helpen hen om hun kind beter te begrijpen zodat ze weer samen op weg kunnen.’
