Als de moed je soms in de schoenen zinkt en je je afvraagt in wat voor een wereld we in godsnaam leven, dan zijn dit filmpje en vooral de bijhorende reacties dé remedie om je geloof in de mensheid niet te verliezen. Heerlijk!
Mijn man en ik zijn al meer dan tien jaar samen, en ruim de helft daarvan getrouwd. Geen enkel huwelijk is natuurlijk perfect, maar ik ben echt met mijn gat in de boter gevallen: hij is liefdevol, betrokken en mijn grootste supporter. Of het nu gaat om mijn carrière, mijn zwangerschap of het opvoeden van onze dochter – hij staat altijd aan mijn zijde.
Stel: je hebt een huilbaby, of je hebt een stressvolle bevalling achter de rug en je vindt je draai niet met je kindje… Of nog: je peuter wilt niet slapen of hij eet heel moeilijk, of je kleuter bijt of slaat andere kinderen ineens op school en je weet niet wat je ermee moet aanvangen… Sinds februari 2016 kun je voor deze en een heleboel andere problemen binnen de ontwikkeling en opvoeding van je baby, peuter of kleuter tot 6 jaar een antwoord op maat krijgen in het dagziekenhuis Kleine K, een pioniersproject van de kinderpsychiatrie UPC KU Leuven-campus Gasthuisberg. Eén van de bezielers is kinderpsychiater Binu Singh (en nieuwe expert bij Mama Baas), die met haar team van topexperts de ouders begeleidt. ‘Voor alle duidelijkheid: we nemen niets over van de ouders, maar helpen hen om hun kind beter te begrijpen zodat ze weer samen op weg kunnen.’
We wachten in de auto op de papa. Opnieuw een discussie met zoonlief over de juiste uitspraak van een Engels woord. ‘Maar Dora zegt het anders, geloof mij maar, mama!’ Hij is onwrikbaar. Na een lange, vermoeiende dag en meerdere pogingen om hem te overtuigen, kan ik alleen nog maar zuchten en op mijn tanden bijten. Een opgave voor mij, ...
Vandaag de dag krijgen kinderen steeds minder de kans om te leren omgaan met risico’s. We zijn met z’n allen (ouders, verzorgers, juffen en meesters, …) geneigd om ons (overdreven) beschermend op te stellen tegenover onze kinderen. Nochtans is risicovol spelen goed voor hun ontwikkeling, en dat begint al wanneer ze nog baby of peuter zijn. Maar hoe ondersteun je dat risicovol spelen nu het best?
Deze keer had ik het echt moeilijk om mijn kalmte te bewaren, om rustig te blijven. Misschien eerst even de situatie schetsen… Momenteel is het heel druk op kantoor. Dat wilt zeggen dat ik lange dagen klop en de kindjes tijdens de week dus heel weinig zie. Daarbijkomend had ik op dat bewuste moment een parasiet waar ik nog niets ...
"Is dat niet voor meisjes, mama?" vraagt de zoon vertwijfeld wanneer ik voorstel om samen naar De Kleine Zeemeermin te kijken.. Netflix, wat een godsgeschenk. We laten samen een hoop covers langs het scherm rollen en maken onze keuze. Lichte dwang van mijn kant: "Dit was vroeger één van de lievelingsfilms van mama & meter Ruth..." Hij zwicht. Ik krijg de indruk dat hij het voor mij doet. Hoe lief.
Moeders leggen elkaar bewust of onbewust al eens het vuur aan de schenen – ‘Doe jij dat zoooo???’/ ‘Oei, dat deed die van mij niet hoor!’ – en daar kun je soms echt moe van worden. Bij de noorderburen voeren televisiepresentator en columnist bij Ouders van Nu Sofie van den Enk en journalist Eva Munnik een #mompeace-campagne.
Ik vind het belangrijk dat mijn kindjes structuur hebben. Maar met speciale dagen pas ik de '24 uren-regel' toe: dan mogen de kinderen gewoon 24 uur lang wat meer. Eens later in bed, eens chips eten...
Toen ik de eerste keer zwanger werd, droomde ik over hoe het leven met een baby zou zijn. Ik zag meteen schattige baby-jurkjes en roze strikjes voor me. Ik zag mezelf echt als een meisjesmama. Ik voelde dat ik een meisje zou krijgen en ik was helemaal klaar om een dochter op te voeden. Fantasieverhalen, prinsessensjurken, knutselen met glitter en alles in het roze: die dingen komen als vanzelf voor mij.
