Ik heb twee kinderen, eentje van drie en eentje van intussen vier maanden. Twee prachtige kinderen, twee wondertjes. Ik geniet zowel dag als nacht van hen, gezien ze mij op beide dagdelen attent maken van hun aanwezigheid. Ik bedacht mij onlangs dat het al zeker vier jaar geleden is dat ik nog eens een nacht heb kunnen doorslapen. En net dat maakt het met momenten erg pittig.
Niks dat meer deugd doet dan een goeie knuffel wanneer je verward, onzeker, bang en verdrietig bent. Maar hoe doe je dat dan in deze corona-tijden? Hoe kan je je kind troosten als je afstand moet houden? Wat als je momenteel zelf verkouden of ziek bent en eerder verder weg dan dichter bij je kind kan zijn?
Elk kind is verschillend, dat weet iedereen, maar omdat kinderen geen gebruiksaanwijzing hebben en ouders vaak wel een opvoedingsplan bedacht hebben, krijgen kinderen vaak dezelfde opvoedingspap ingelepeld. We maken er zelfs een punt van: gelijke opvoeding en evenveel aandacht. En dan stel je vast dat al die trucs en maniertjes niet bij elk kind even succesvol zijn …
Met een baby erbij is het vaak opnieuw zoeken naar evenwicht in je relatie, zeker als je er allebei compleet tegenovergestelde opvattingen op na houdt. Een gastmama zit in zo'n situatie en vraagt om advies of tips...
Hoogsensitieve kinderen zijn zoveel meer dan ‘prikkelgevoelig’. Hoogsensitieve kinderen merken meer op, waardoor ze inderdaad zoveel meer prikkels binnen krijgen dan een kind dat niet hoogsensitief is. Het is extreem vermoeiend om zo opmerkzaam te zijn. Je kan die opmerkzaamheid niet zomaar even “uit” zetten. Maar het zou verkeerd zijn om te denken dat enkel daar “het probleem” zit. Sterker nog, naar mijn mening is hun prikkelgevoeligheid net het stukje dat het beste aan te pakken is. Je kan als ouder samen met je kind vooraf en achteraf aan de slag met de over- en onderprikkeling waar je hoogsensitieve kind last door kan ervaren.
In onze maatschappij worden we meer dan eens om de oren geslagen met clichés en vooroordelen. Cartoonist Chris Grady wil zijn steentje bijdragen om die de wereld uit te helpen. Hij wil focussen op het positieve, en geeft in zijn tekeningen een optimistische en hoopvolle kijk mee op het leven. Het resultaat: cartoons die op een ludieke manier tonen hoe het anders kan. Inspirerend voor ouders!
De jongeren van vandaag hebben het niet altijd gemakkelijk. Er heerst zoveel negativiteit, en ze worden blootgesteld aan het oordeel van zovelen. In de podcast How to fail geeft Kate Winslet prachtig advies om tieners toch te laten voelen hoe waardevol ze zijn.
Het is niet altijd gemakkelijk om kinderen op te voeden die emotioneel sterk staan. Volgens neurowetenschapper Dr. Caroline Leaf ligt de sleutel tot succes in het toepassen van ondersteunende communicatie. Hoe we reageren op de gevoelens van onze kinderen, heeft een grote impact op hoe zij met die gevoelens leren om te gaan.
Als ik heel eerlijk ben: als mama van tieners zijn er al momenten geweest waarop ik me wanhopig voelde. Ik vroeg me soms af: Zullen ze ooit afstuderen? Zullen ze op eigen benen kunnen staan? Zijn ze depressief? Zullen ze het halen? Mijn kinderen gingen allebei door periodes waarbij hun punten kelderden, ze geen greintje motivatie vertoonden en ze zich ongelooflijk egoïstisch gedroegen. Ik pijnigde mijn hersenen en probeerde op alle mogelijke manieren tot hen door te dringen – zonder succes.
Sara is 5 maanden zwanger en heeft geen al beste relatie met de vader van de baby, met wie ze niet samenwoont of getrouwd is. Al tijdens de zwangerschap geeft de vader aan niet betrokken te willen zijn bij de opvoeding en niets te willen betalen.
Wat doe je dan, als toekomstige mama? Weiger je zelf dat de vader iets met het kind te maken heeft? Of wil je net een betrokken vader, zeker financieel?
De omgekeerde situatie doet zich soms ook voor: moeder en vader gaan, nog vóór de geboorte van het kind, uit elkaar. Moeder wil de vader absoluut niet in het leven van het kind. Wat doe je dan als vader?
