Ik ga er niet om liegen, ik ben een echt zomermeisje. Ik hou van de zon, van de vakantiesfeer, van lange en warme avonden, … Maar nu de herfst terug in het land is, moet ik eerlijk toegeven dat ook dit seizoen eigenlijk wel z’n pluspunten heeft. Zoals deze:
Een boterham met smeerkaas, voor de ene met korstjes, voor de andere zonder. Perfect gelukt gisteren. En het was een goede nacht. Zo zal het vandaag ook weer lukken. Met volle moed worden de bordjes voor de enthousiaste snoetjes gezet. Eerste hap. Oef, ook vandaag een succes.
Kleien is de leukste activiteit om kinderen al hun zintuigen te laten ontdekken. Tijdens het spelen met klei zien ze mooie kleuren en ontdekken ze structuren en geuren. Kinderen vinden het zalig om al spelend alle mogelijkheden van klei te ontdekken. Ze kunnen erin duwen, ermee rollen, erin prikken, lange slangen maken, vormpjes boetseren…
Ik heb zelf geen vader of moeder gehad. Tot ik mijn adoptiemoeder leerde kennen. Ik was alleen in de wereld. Pijnlijk confronterend om goedkoop de trein te kunnen nemen, met dank aan een WIGW kaart. Weduwen. Invaliden. Gehandicapten. En… wezen. Terwijl mijn ouders nog altijd rondliepen. Of zwalpten …
Aan de vooravond van wat wellicht weer een slapeloze nacht wordt, wil ik toch even mijn ei kwijt. Mijn oudste zoontje heeft koemelkallergie. Of intolerantie. Of overgevoeligheid. Whatever... Zijn bloed toont nauwelijks iets aan van allergiewaarden en hij reageert niet steeds op koekjes, maar bij melk in vol ornaat (yoghurt, melk, room, pudding, melkchocolade, ijsjes) hebben we het geweten!
Kerstmis, Nieuwjaar ... Waar velen naar uitkijken en genieten van het weerzien van familie, gaan die dagen voor mij jammer genoeg met redelijk wat stress gepaard. Van hier naar daar rijden en dankbaar zijn dat onze familie op een haalbare afstand van elkaar woont. Mijn familie én stieffamilie, mijn schoonfamilie, op vijf plaatsen bezoekjes brengen voor nieuwjaarswensen op één namiddag... 't Is vaak wat van het goeie te veel. Er wordt soep gemaakt en gegeten, broodjes en taart gaan er vlotjes in.
Ik pleit voor een maatschappij (en dan vooral voor een manier van werken) die meer in lijn ligt met onze natuur en onze natuurlijke manier van opvoeden. Wat nu helaas het geval niet is. Psycholoog en auteur Lies Clerx omschrijft dit als volgt: “Er wordt van jou als mama verwacht dat je fulltime werkt alsof je geen kinderen hebt en fulltime moedert alsof je geen werk hebt”.
Een gastmama vraagt ons om raad. Haar zoontjes schelen twee jaar, en na de komst van kleine broer was haar oudste eerst heel flink. Hij gaf duidelijk aan wanneer kleine broer te veel aandacht kreeg, en ging goed om met de nieuwe gezinssituatie. De laatste maanden is dat echter totaal omgeslaan...
Het klinkt misschien herkenbaar: er verandert iets in de omgeving, en je kind wordt kwaad of zelfs emotioneel. En misschien begint het dan ook fouten te maken. Daarom is het een goed idee om het flexibel denken te stimuleren: door flexibel te denken, kan je je beter aanpassen aan een veranderende omgeving. En als je dat kan stimuleren aan de hand van toffe gezelschapsspelletjes, dan is dat helemaal een win-win natuurlijk!
Er is een hele generatie die verdrinkt: vrouwen die opgevoed zijn met traditionele rolpatronen tussen man en vrouw, maar ondertussen ook sterk aangemoedigd werden om onafhankelijk te zijn. Om te gaan studeren. Om fulltime te werken. Om hun dromen na te jagen en een carrière te ambiëren. En deze vrouwen nemen nu de overgrote meerderheid van huishoudelijke taken op zich, terwijl ze ondertussen ook het glazen plafond proberen doorbreken op de werkvloer. Deze vrouwen? Die zijn moe.
