Als mamacoach ontmoet ik ontzettend veel ouders die zo hard hun best doen, die alles geven wat ze kunnen geven en nog meer. Soms geven ze zoveel van zichzelf dat ze niet doorhebben dat ze er stilaan aan onderdoor gaan …
Het is een vraag die heel veel ouders zich dagelijks stellen. En maar goed ook, want dat wil zeggen dat we altijd bereid zijn om aan onszelf te werken. BeWellStanford, het gezondheidsprogramma van Stanford University, bracht over dit thema een interessant artikel uit waarbij opvoedingscoach Janada Clark de verschillende types ouders bespreekt. Blijkt dat het ‘beste’ type ouder, voor jezelf en voor je kind, de ‘consultant’ is. Een overzicht!
Je kind is geen klein kind meer. Hij is een tiener, of een puber - en het is tijd om je opvoedingsvaardigheden aan te passen om hem te kunnen bijhouden. Ja, hij is nu waarschijnlijk humeuriger dan toen hij jonger was. En je moet aan nieuwe dingen denken, zoals een uur waarop hij thuis moeten zijn, stiekeme afspraakjes en nieuwe vrienden die je wenkbrauwen doen fronsen. Geen twijfel mogelijk: Je tiener zal je grenzen en je geduld op de proef stellen. Maar het is nog steeds je kind. En al zal hij het niet toegeven, hij heeft je nog steeds nodig! De truc is om te weten te komen welke inspanningen de moeite waard zijn, en welke averechts werken.
De laatste jaren wint opvoedmethode RIE steeds meer aan populariteit. Vooral in de VS, China, Italië, Canada en Nieuw-Zeeland kent de strekking steeds meer volgers. Ook acteurs Penelope Cruz & Javier Bardem en Tobey Maguire zijn volledig mee met de hype!
Ik weet niet hoe dat bij jou zit, maar de meeste kleine jongens die ik ken zijn ongelooflijk gevoelig, zorgzaam en lief. Ze zorgen voor elkaar en ze beschermen elkaar. En dat doen ze niet alleen voor hun vriendjes, maar voor iedereen.
Het is niet altijd gemakkelijk om op een goede manier te reageren als je kind zich onbeleefd gedraagt. Maar opvoedcoach Mike Wallach heeft een verrassend simpele tip. ‘Stop met je kinderen over je heen te laten lopen. Dit antwoord is super simpel, en als je het op de juiste manier toepast, verzetten kinderen zich er zelden tegen.’
Parentale burn-out komt vandaag 8 keer meer voor dan zo’n 40 jaar geleden. Verbaast je dat? Niet echt … Als je weet dat de term ‘ouderschap’ voor de jaren 60 niet eens bestond.
Onlangs sprak ik af met mijn neef en nicht voor een avondje ontspanning. Ik had er enorm veel zin in, maar voelde me tegelijk verschrikkelijk schuldig dat ik manlief met onze dochter van drie jaar en zoon van 10 weken alleen thuis liet. Na heel wat berichtjes met het thuisfront omtrent de stand van zaken, ging het gesprek al snel over opvoeden en kinderen. Mijn nicht had ons die avond toevertrouwd dat ze zelf een kindje verwachtte dus het onderwerp voor die avond stond zo goed als vast.
Dat de eerste 1000 van cruciaal belang zijn in de ontwikkeling van een kind weten we intussen goed. Maar de slinger slaat wat door, zo klinkt het bij experten. De adviezen wegen zwaar op ouders die er extra stress van krijgen. En ook jullie voelen die druk, zo blijkt uit onze kleine rondvraag.
‘De wereld is oneerlijk’, ‘Het leven is geen ponykamp’. Wij als volwassenen hebben ondertussen al geleerd dat eerlijkheid niet altijd beloond wordt, maar voor onze kleintjes is dat nog heel moeilijk te begrijpen. En al zeker wanneer ze hoogsensitief zijn. Dan is die onrechtvaardigheid nog moeilijker te aanvaarden.
