Mama Eline en haar gezin belandden een dik jaar geleden in een echte rollercoaster: hun zoontje Mace van toen drie maanden oud bleek twee hersentumoren te hebben. Als zorgenmama heeft ze een heftige tijd achter de rug en is ze mentaal kwetsbaar. Ze schrijft haar gevoelens van haar af.
Wanneer je ‘vol verwachting’ naar de boekhandel stapt om een boek over zwangerschap te kopen heb je de keuze uit een hele reeks titels. Enkele voorbeelden: ‘Mama worden’, ‘Zo krijg je een blije baby’, ‘Een praktische lifestylegids voor je eerste jaar als mama’, ‘Het nieuwe borstvoedingsboek’, ‘Het grote wonder’, ‘Geboorte vol vertrouwen’, Help ik word (super)papa’, ‘Op weg naar een bekrachtigende bevalling’, ‘Sterker zwanger’, ‘Bevallen op eigen kracht’, ‘Veilig zwanger’, … Titels die je laten dromen over een toekomst vol vervulling. Niets in al die titels doet vermoeden dat papa en mama worden niet voor iedereen zo’n rimpelloos traject kan worden.
Een kind krijgen is een van de meest ingrijpende gebeurtenissen in je leven. Het duurt even voor je een nieuw ritme gevonden hebt wat je baby, werk en relatie betreft. Maar voorzie je ook tijd en ruimte voor jezelf, voor zelfzorg? Zelfzorg schiet er vaak bij in. Maar laat nu net deze zelfzorg zo belangrijk zijn voor mama’s. Want geef toe, ook al is mama worden een van de mooiste dingen die er is, toch is het ook best pittig, vermoeiend en van tijd tot tijd ook wel frustrerend. Net daarom is het zo belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. Om die vermoeiende momenten, die momenten die zoveel draagkracht vereisen, om die goed te doorstaan.
Ik heb het er wel eens moeilijk mee hoe de wereld vierkant draait. Onheilspellende berichten over de coronapandemie waar geen einde aan lijkt te komen, klimaatopwarming, droeve berichten over kinderarmoede of hongersnood, politici die alleen maar modder gooien naar elkaar in plaats van samen te werken, nieuwsberichten over geweld of misbruik enzovoort.
Binnenkort is het zover, dan vieren we onze dochter haar tweede verjaardag. En net zoals vorig jaar geniet ik ook nu van een throwback naar het einde van de zwangerschap, de bevalling en de dagen erna. Helaas, een feestje met de naaste familie zit er, omwille van de huidige coronamaatregelen, niet in. Maar dat laten we niet aan ons hart komen. We maken er sowieso een feestweekend van, een peuter verjaardagsfeestje in coronatijden, een feestje in eigen bubbel.
The International Association of Professional Birth Photographers reikt elk jaar prijzen uit voor de allermooiste geboortefoto’s van het afgelopen jaar. Ondertussen zijn de winnaars van dit jaar bekend, en het moet gezegd: stuk voor stuk zijn het adembenemend mooie foto’s. Oordeel vooral zelf!
Sinds ik mama ben, heb ik een nieuwe eigenschap bij mezelf ontdekt. Ik heb onnoemelijk veel geduld als het op mijn dochter aankomt. Op voorhand dacht ik dat ik bij elke huilbui of crisissituatie in een kramp zou schieten, maar niets is minder waar. Gebroken nachten, doorkomende tandjes, peuterpuberstreken, handenvol broccoli die in het rond vliegen. Ik aanschouw het allemaal met een zalvende glimlach. Het beste mantra dat je op zo’n moment in je hoofd kan afspelen is “het is een fase”. En dat werkt.
Ik moet iets bekennen: ik heb een bijzonder talent. Noem me gerust ‘Porsche’ of ‘Bugatti’. Niet omdat ik er zo gestroomlijnd uitzie of mij tot het summum van mijn soort reken, maar wel omdat ik een topsnelheid haal. Net zoals de Bugatti Ciron ga ik van nul tot honderd in 2,3 seconden. Honderd procent geïrriteerd.
Straffen en belonen … een veelbesproken onderwerp. Het staat buiten kijf dat de manier waarop deze in het verleden werden toegepast ontoelaatbaar was. Kinderen werden vernederd, bang gemaakt, bedreigd, uitgesloten … Dit alles had een negatief effect op zowel het zelfvertrouwen, het zelfbeeld als de veerkracht van kinderen.
Al van zolang hij het duidelijk kan maken heeft hij honger en al even lang moet hij, tot zijn grote spijt, ook hierin delen. Aan de borst dronk hij gretig en met grote slokken. Terwijl zijn zus, vaker bezig met lachen naar mij of hem, aan de andere kant al snel genoeg had. Waardoor hij het dessertje dat zij overliet dankbaar ook opdronk.
