Het is op Mama Baas al een paar keer over ‘helikopterouders’ gegaan: mama’s die vaststelden dat ze dat inderdaad deden en zich zorgen maakten dat het toch niet helemaal gezond was, maar dat zorgen voor en beschermen toch niet slecht kunnen zijn?
Well… niet als ze klein zijn, maar op lange termijn doe je je kind er geen plezier mee. Nieuw onderzoek uit Singapore kwam ook tot die conclusie na het bestuderen van 302 kinderen van hun zevende tot elfde jaar.
Hoe ouder ik word, hoe bewuster ik me word van mijn omgeving, maar ook van mezelf en mijn lichaam. Het lijkt alsof ik nu pas begin te leven, me ten volle kan geven. Niet dat alles voor mijn dertigste (het is eruit :-)) er niet toe doet, maar die periode stond toch vooral in het teken van mezelf, terwijl dat nu vooral in het teken van mijn gezin is. Gelukkig maak ik daar zelf deel van uit!
Ik merk ook dat ik vooral naar mijn eigen opvoeding kijk om te beslissen wat ik wil meegeven aan mijn kinderen. Voor mij zijn dat vooral deze zaken:
We schreven eerder al dat baby’s en kinderen niet gelijk zijn, en dat dat ook betekent dat sommige kinderen gewoon ‘gemakkelijker’ zijn dan andere, zonder dat ze daarom een probleem hebben. Het betekent ook nog iets anders: dat het niet de schuld is van de ouders dat hun baby de moeilijke is. Dat maakt de schrijfster, pediater Perri Klass, duidelijk in een nieuw artikel.
Een tijd geleden kreeg een vrouw vier maanden cel omdat ze haar twaalfjarige zoon drie jaar geleden een klap had gegeven. Volgens haar advocaat ging het enkel om een “pedagogische tik”, maar de rechter was het daar niet mee eens. Psychologe Anky De Frangh vertelt ons meer over de zin en onzin van zo’n pedagogische tik, en van straffen in het algemeen.
Jonge kindjes in huis? Dan is de kans groot dat je het ‘ghost hour’ of spookuur kent. Zo rond 17 uur is het van dattum: je kroost wordt een tikkeltje onhandelbaar en je begint stilaan de minuten af te tellen tot je die rakkertjes in bed kan stoppen. Een Amerikaanse mama vond er wat op!
We weten het allemaal: kinderen opvoeden leer je met vallen en opstaan. Eén van de dingen die ik de voorbije jaren geleerd heb, is om me bewust te zijn van de manier waarop ik communiceer. In de plaats van tegen mijn kind te praten met een veroordelende, negatieve of dreigende toon probeer ik dat nu te doen met een neutrale, probleemoplossende, empathische en motiverende toon. Dat heeft véél oefening gevraagd, en het is nog altijd een aandachtspuntje als ik eerlijk ben. Maar de boodschap is duidelijk voor mij: praat tegen die kleine mensjes op de manier waarop je zou willen dat ze tegen jou praten en alles gaat een pak vlotter.
In 2020 organiseerden we voor het eerst een reeks webinars, 'Mama Baas Talks'. Vanaf de eerste webinar waren jullie telkens massaal present. We zijn dan ook blij te mogen aankondigen dat we opnieuw een reeks met vijf interessante webinars kunnen aanbieden!
Ik weet dat de tijd vliegt en dat mijn kinderen veel te snel groot worden. Maar dat fabeltje over die “18 zomers” is gewoon niet waar, en het helpt ook niemand vooruit …
