Een kleine week geleden werd onze jongste prinses Gutje alweer één jaar. Naast alle mooie en emotionele herinneringen aan die eerste momenten en de soms pittige waanzin in combinatie met grote zus beseften mijn man en ik plots ook dat we al 365 nachten gemiddeld niet langer dan 2 uur na elkaar slapen. Niet dat het altijd kommer en kwel is hoor. We hebben het voorbije jaar al zeker 3 nachten een blok van 5 uur gehad!
Zwanger worden was geen probleem. Toen we besloten om voor kinderen te gaan stopte ik met de pil, augustus 2017. We zouden trouwen die maand, dus hoe mooi was dat. Allemaal leuke beslissingen en gebeurtenissen die op ons stonden te wachten.
Mijn 4-jarige zoon is fan van prinsessen, kleur en glitter. Ok, lieve schat, let’s go shining! Ik heb een donkerbruin vermoeden dat die passie nog zal temperen. Maar wat me wel heeft verwonderd, is dat dit me al heel vaak in de meisjesafdeling bracht. Werd er een tijdje geleden niet geroepen dat we onze kinderen genderneutraal moeten opvoeden?
“Op moederdag is het cadeautje in eerste instantie nooit voor mij.” “Zijn nieuwjaarsbrief begint steevast met liefste papa, terwijl ik er gewoon naast zit.” “Als ik een leuke activiteit plan (en betaal!), vraagt ze opgetogen of ik ook een foto kan maken om aan haar mama te tonen.” “Voor de naschoolse activiteiten heeft hij liever niet dat ik als zijn plusmama verschijn.” “Ik ben het zo moe om bij elke opmerking te moeten horen ‘dat ik zijn mama niet ben’.”
Sinds april keken we uit naar je komst. We begonnen te verlangen, te dromen en te hopen. Maar dan plots het hartverscheurende nieuws dat je van ons was heen gegaan. Een echo waarop je hartje niet meer klopte. Niets meer. Stilte. Leegte. Koude. Het gevoel alsof we in een diepvriezer waren terechtgekomen. We hadden geen woorden nodig, onze blikken spraken boekdelen.
Mijn zwangerschap verliep goed, afgezien van de zwangerschapsdiabetes. De baby groeide goed en er waren geen abnormaliteiten gevonden. Tot dat ik op 34 weken en 4 dagen plots weeën bleek te hebben. Helaas had ik dat pas door toen ze de bevalling niet meer konden stoppen en dus beviel ik de volgende ochtend van onze dochter Lara. Mijn angst of ze wel zou ademen bleek gelukkig ongegrond, ze kwam schreeuwend en spartelend ter wereld. Ze moest nog even op de neonatale afdeling blijven, maar na anderhalf weekje mocht ze naar huis.
Mijn lieve kleine meid, Ik herinner het mij alsof het gisteren was dat ik je voor de eerste keer achterliet. Ik moest na vijf maanden borstvoedingsverlof terug aan het werk. En alhoewel ik er ontzettend veel zin in had om terug onder de collega’s te komen, voelde het verschrikkelijk om jou achter te laten.
Vandaag de dag willen we te veel. We willen een perfecte moeder zijn. Maar daarnaast ook een goede vriendin, partner en collega. We willen een Instagramwaardig huis en boterhamdozen die zo uit de boekjes komen. Maar hé. Wat is er mis met een gewone boterhamdoos? Met een huis dat nog geverfd moet worden en waar kamers er euh...gezellig uitzien? Niks! Gewoon is goed genoeg.
Baby’s en hun ontwikkeling: het is behoorlijk fascinerend om te zien. In de nieuwe docureeks ‘Babies’ op Netflix worden 15 baby’s een jaar lang gevolgd. Maar de reeks gunt kijkers niet alleen een blik op het leven met een pasgeboren hummeltje, je krijgt ook heel wat wetenschappelijke achtergrond en kadering. Ongelooflijk interessant!
