Vandaag is het Internationale Vrouwendag. En spontaan denk ik aan mijn twee meisjes. En wens ik vurig dat ik hen kan opvoeden tot sterke, lieve vrouwen. Want er is nog veel werk aan de winkel.
Heb je soms ook het gevoel dat je kind lastig doet, gewoon om aandacht te krijgen? De kans is groot dat je kind zich op dat moment niet goed in zijn vel voelt, dat hij zich machteloos, gekwetst of niet waardevol voelt. Strenge straffen zijn dan het laatste wat hij nodig heeft. Waar hij wel nood aan heeft, is begrip, medeleven, steun en liefde.
Je hoort er tegenwoordig steeds vaker over spreken: hoogsensitiviteit. Maar wat is dat nu eigenlijk, hoogsensitiviteit? Hoe weet je of je kind hoogsensitief is? En hoe kan je daar dan het beste mee omgaan als ouder? We zetten even wat info op een rijtje.
Natuurlijk wil ik ook dat de buitenwereld denkt dat ik altijd een zenmama ben, dat mijn kinderen altijd meteen doen wat ik vraag en dat we een perfect gezinnetje zijn waar de familie Von Trapp jaloers op zou zijn. Maar natuurlijk verlies ik ook mijn geduld. Slaaptekort, een peuter en een kleuter die mekaar opjutten, een baby die weent net op het moment dat ik handen tekort komt… Het helpt er natuurlijk allemaal niet aan. En dan floept dat vreselijke zinnetje eruit: ‘Als je nu niet…, dan…’
Op een dag kom je plots (en soms ietwat geschokt) tot het besef dat jouw kinderen niet enkel van jou leren, maar dat jij zelf nog véél meer van jouw bloedjes van kinderen kan leren. Ter info: die van ons zijn 5 en 7 ;-)
Opvoeden is een kunst, en tieners grootbrengen is een expertise binnen die kunstvorm. Waar een peuter zich nog boos kan maken om een gebroken koekje, heeft een tiener een compleet arsenaal aan redenen om uit zijn vel te springen. Hier zijn 10 dingen die gegarandeerd voor frustratie zorgen bij je tiener (en die jij misschien niet eens doorhebt!).
Eerst en vooral, lieve grootmoeders, zijn wij jullie ontzettend dankbaar voor al jullie lieve zorgen voor onze kleine kapoenen. Onze kinderen spreken over jullie met blinkende oogjes en willen niet mee naar huis wanneer we hen ‘s avonds reikhalzend bij jullie ophalen … Dat zegt meer dan voldoende over jullie liefde en toewijding … Maar er moet me toch even iets van het hart.
Je peuter zet zijn eerste stapjes richting psychologische zelfstandigheid. Dit pad gaat niet altijd over rozen, maar hoe meer inzichten je kunt verwerven in dit proces, hoe gemakkelijker deze peutertijd zal verlopen. Vergeet niet: ook al baant je peuter zich een weg naar zijn eerste autonomie, toch heeft hij heel erg een sterk fundament met zijn hechtingsfiguren nodig om dat goed te kunnen doen.
Onze eerste twee kindjes waren meisjes, en dat vond ik perfect. Ik was gek op mijn meisjes. Ik begreep meisjes. Meisjes waren mijn ding. Toen we te horen kregen dat ons derde kindje een jongen was, sloeg ik eigenlijk een beetje in paniek. Wat moest ik doen met een jongen? Ik had schrik dat ik hem niet zou begrijpen. Meer nog, ik had schrik dat ik hem niet zo graag zou zien als mijn meisjes.
Ik ben een man van 39 jaar en ben op deze website terechtgekomen via een artikel over de kinderwens van een single vrouw. Ik zit met een gelijkaardig 'probleem' als ik het zo mag uitdrukken.
