Tijdens een Nederlands onderzoek werden kinderen die worden opgevoed door bammoeders vergeleken met kinderen die opgroeien in traditionele gezinnen met een mama en een papa. Uit het onderzoek bleek dat er geen verschil was op het vlak van ouder-kind relatie of van de ontwikkeling van het kind. Wel opvallend: bammoeders bleken over een groter sociaal opvangnet te beschikken.
3 mei doet mijn dochtertje haar eerste communie. Nu nog. Ik verwacht dat deze datum gaat schuiven. Naar wanneer? Geen idee. Wat nu? We gaan hier niet bij de pakken blijven zitten en gaan gewoon door met de voorbereidingen. Want sowieso is uitstel geen afstel. En dan heb ik meteen een paar toffe activiteiten om met mijn kleinste te doen hier in ons kot! Aparte tijden vragen om een aparte aanpak, nietwaar.
Een gastmama vraagt zich af hoe ze de talenten van haar kinderen kan herkennen. Haar zonen hebben nogal verschillende interesses, en ze weet niet goed hoe ze haar kinderen voldoende kan stimuleren om van verschillende hobby’s te proeven zonder hen te forceren. Expert Karen Thijs geeft advies.
Opruimen, de eeuwige discussie tussen ouders en hun kinderen. Ik moet toegeven, ik kan er zelf ook wat van. Zeuren over troep. Maar onlangs las ik dat je kind succesvol wordt van huishoudelijke klusjes. Dus weg met het schuldgevoel als zeurende ouder. Laat die koters maar opruimen, een succesvol leven gegarandeerd!
Ik beken: ik ben een helikoptermama. Een besef dat vrij hard aankwam toen ik online een artikel las van een mama die zich druk maakte over de helikoptermoeders op de speeltuin. De moeders die continu boven hun kind hangen, ze begeleiden bij elke stap en die ze (volgens de schrijfster van het stukje) elke kans ontnemen om de wereld op zichzelf te verkennen. Hoe verder ik in het artikel kwam, hoe meer ik mezelf herkende en hoe meer ik begon te vrezen dat ik mijn kinderen iets verschrikkelijks aandeed.
Hoogsensitiviteit, het is een woord dat je de dag van vandaag steeds vaker hoort. Misschien heb je al eens gedacht: 'Zou het kunnen dat mijn kind hoogsensitief is?' Of misschien heb je een sterk vermoeden dat dat het geval is. Maar hoe kom je er achter of je kind al dan niet hoogsensitief is?
Mijn jongste zusje is onlangs een weekendje bij ons komen logeren met haar twee dochtertjes van 5 en 7 jaar. Toen ze vrijdagmiddag arriveerden was het stralend weer dus installeerden we ons gezellig in de tuin. Dan konden de kinderen mooi samen spelen en wij lekker bijkletsen. Hapje en een drankje erbij, voetjes omhoog en genieten maar.
Het leven met pubers is niet altijd gemakkelijk. Hun humeur is bijvoorbeeld compleet onvoorspelbaar. Maar toch zijn er nog zekerheden in het leven als je tieners in huis hebt:
Lieve schat met je sterke wil, Vandaag was het weer de ene strijd na de andere tussen jou en mij. Ruzies in de zon, in het zand, over lolly’s, allemaal passeerden ze de revue. Het leek wel alsof we aan het vechten waren toen ik jou naar binnen bracht terwijl je gilde en in het rond schopte. Je gezicht was roodgloeiend en er kwam bijna rook uit je oren, terwijl ik de tranen terugdrong. En zo hebben we al duizenden keren strijd geleverd, jij en ik.
Oké, confession time. Daar gaan we … Heb jij ooit, in een moment van pure wanhoop, onmacht en waarschijnlijk slaaptekort, je kind een pets op de billen gegeven? En je daarna onmiddellijk schuldig gevoeld? Ja? Same here. Je zit hier dus in goed gezelschap, want eerlijk? Wie heeft er nog nooit op het punt gestaan om het boeddhistische kalmte-zen-geduld-gedoe even compleet overboord te gooien?
