Zodra ik mama werd, vroeg ik me voortdurend af: “Is het wel genoeg?” Ik werd echt overweldigd door al die vragen. Is er genoeg melk? Is het warm genoeg in de kamer? Is het fris genoeg in de kamer? Zijn er genoeg volle pampers? Zijn er genoeg kleertjes? Is er genoeg slaap? Stimuleer ik genoeg? Geef ik genoeg aandacht? De lijst gaat eindeloos door …
Herken je dat? Soms probeer je jouw (gescheiden) leven in goede banen te leiden en heb je het idee dat het behoorlijk lukt. Ook dat je gevoelens goed verwerkt zijn en emoties onder controle en het allemaal wel loopt. En dan lees je een gedicht dat je zo raakt, dat het voelbaar is in heel je wezen…
Eigenlijk zitten wij met ons gezin in een luxepositie: mijn man en ik hebben een goeie job, we hebben een eigen huis, een auto en kennen geen échte financiële zorgen. Rationeel weet ik dus dat we het beter hebben dan veel andere mensen. Maar toch overvalt me vaker dan ik zou willen toegeven het gevoel: “Wat doen wij toch verkeerd?!”
Striemen worden meestal alleen geassocieerd met tienermeisjes en vrouwen. Of tenminste, ik heb altijd die link gelegd. Ik herinner me nog levendig hoe ik de eerste striemen bij mezelf ontdekte als tiener. Het leek wel alsof ik ze overal had: op mijn benen, mijn heupen, mijn borsten … Maar ik was voorbereid: mijn mama had me er over verteld en had me gewaarschuwd dat de meesten in de familie er last van hadden.
Tieners worden alsmaar handiger met hun lijf, krijgen meer controle en weten beter wat ze willen. Dus krijgen ze ook steeds meer hun eigen wensen en ideeën over welke sport ze willen beoefenen, een muziekinstrument dat ze willen bespelen of andere hobby’s.
Persoonlijke hygiëne staat bij heel wat tieners op een laag pitje. En dan hebben we het nog niet over hun kamer gehad. Die is vaak te vergelijken met een inloopkast waar ergens een bureau en bed in staan. Hoe zorg je ervoor dat je tiener zorg draagt voor zijn spullen?
School. Er zijn wellicht weinig tieners die staan te springen van enthousiasme om naar school te gaan, maar voor een aantal van hen gaat het verder dan wat lichte tegenzin. Ze gaan met lood in hun schoenen en zien echt op tegen elke (in hun ogen helse) schoolweek. Een paar tips voor hen om beter met die stress te kunnen omgaan!
Ik schrijf dit na een slapeloze nacht, gevuld met piekeren en tranen. Morgen zou ik eindelijk naar een arts gaan om een diagnose te laten vaststellen. Een afspraak waar we al maanden op hebben gewacht. Maar gisteren kwam er een mail: annulering. De arts behandelt geen kinderen meer. Alles waarvoor we zo hard hebben gevochten, de lange wachttijd, de hoop op duidelijkheid – ineens weg.
Ik schreef dit gedicht voor mijn zoontje. Het voelt kwetsbaar om deze te delen, maar ik kreeg al heel wat hartverwarmende reacties dus doe ik het toch.
Rond gezonde voeding gebeurt heel wat onderzoek, en da’s maar goed ook. Zo kwam de Wereldgezondheidsorganisatie in 2019 tot de ontstellende conclusie dat onze kindervoeding veel te veel suiker en zout bevat, en dat ze niet vers genoeg is. Het verdict van de WHO? We hebben de kwaliteit van ons voedsel opgeofferd ten gunste van kwantiteit en houdbaarheid. Hoewel ‘gezond eten’ inderdaad onlosmakelijk verbonden is met ‘ervoor zorgen dat jij en je kindje de nodige voedingsstoffen binnenkrijgen’, wil ik in deze blog een bredere kijk op gezonde voeding bieden. Voor mij gaat het net zo goed om onze relatie met eten, en meer bepaald over intuïtief eten.
