Toen ik in juni een positieve zwangerschapstest in handen had, was ik helemaal van de kaart. Hoe kon ik zo vlot en snel zwanger geraken? Rondom mij hoorde ik alleen maar verhalen van vriendinnen die - spijtig genoeg! - heel veel moeite moesten doen en geduld moesten hebben. Ik herinner me nog dat we bij Annabel zes maanden geduld moesten hebben voordat we twee streepjes zagen verschijnen op de Predictor. Maar dit keer ... Dit keer was het raak na één maand. Ik kon het haast niet geloven.
Ik ben een beetje een watje. Als op tv de waarschuwing ‘niet voor gevoelige kijkers’ verschijnt, dan kijk ik meestal wel verder, maar dan met een klein hartje. Ik wil geen operaties in detail bekijken, en al zeker niet als de chirurg aan de slag gaat met hamer en beitel. Ik hoef geen beelden te zien van wat er in slachthuizen gebeurt. Zwijg me alsjeblieft over de gruweldaden van IS, de nazi’s of de Rode Khmer. En ook al is het fictie, ook thrillers of horrorfilms kunnen me helemaal niet bekoren.
We vroegen hoe het bij jullie staat met het hoest-snot-kots-repeatsyndroom. Oftewel: zit de kettingziekte – jullie steken elkaar de hele tijd aan – tijdens de herfst en winter in huis? Spijtig genoeg vinden de ziektekiemen hun weg naar jullie gezin. 2 op de 5 gezinnen zitten meerdere keren per najaar met de ene infectie na de andere. En stress en vermoeidheid slaan toe bij bijna 1 op de 2!
De herfst is er! Het seizoen waarbij we terug wat dichter bij elkaar kruipen, gezellig onder een dekentje of lekker voor de haard. De bladeren van de bomen krijgen hun mooiste kleuren en de geur van een herfstbos herken je van kilometers ver. Het ideale moment dus om dat bos in te trekken en te verkennen. Kinderen motiveren om de wandelschoenen aan te trekken is niet altijd even gemakkelijk. Daarom lijsten we voor jullie onze mooiste bosplekjes in de provincie Antwerpen op, waar kinderen onmiddellijk enthousiast van worden.
Het is nu een tijd geleden dat de eerste berichten mijn newsfeed binnen sijpelden. Een tienermeisje stapte uit het leven na een groepsverkrachting. De daders zijn andere tieners. Ik moest naar adem happen de eerste keer dat ik het las, nog steeds krijg ik er de kriebels van.
Onze dochter heeft een kinderwens. Nee, we moeten het anders zeggen. Onze dochter heeft een grote-zus-wens. Dat komt ervan als je vriendinnetje grote zus wordt. Het was ergens rond Kerstmis dat ik op mijn telefoon aan het scrollen was en zag dat de baby er was. Ik riep haar erbij, en liet de foto zien. Ze was helemaal betoverd door dat kleine baby’tje op mijn scherm.
Ik ben heel snel na elkaar zwanger geworden: mijn twee zoontjes schelen elf maanden met elkaar. Toen ik 17 weken zwanger was van ons tweede zoontje had ik een scheur in mijn vruchtzak. Ik werd in het ziekenhuis opgenomen voor een week, met in mijn achterhoofd de gedachte dat ik die week van een dood kindje zou bevallen … Mijn zoontje Adam had maar een overlevingskans van amper 10%.
Ik herinner het mij nog als gisteren, ik wou zo graag een kindje. Iedereen rondom ons werd zwanger en ook bij mij begon dat gevoel alleen maar toe te nemen. We namen de beslissing om er eindelijk voor te gaan en ik stopte met de pil. Eerste keer, geen maandstonden. Zou het ...? Negatief. En ook de daarop volgende maanden was het steeds negatief. Ik begon mij toch wat zorgen te maken en maakte een afspraak bij de gynaecoloog. Daar kreeg ik te horen dat ik PCOS had. Vrouwen die dat hebben, krijgen meerdere follikels in de eierstok die moeilijk of niet tot groei en ovulatie komen. Doordat de eisprong wegblijft krijg je dus weinig of geen menstruatie en wordt de vruchtbaarheid sterk verminderd.
