Ik vind het echt absurd hoeveel geld ik per week uitgeef aan boodschappen. Echt zot. Maar sinds een paar weken heb ik een manier gevonden om toch flink te besparen — én het is ook nog eens goed voor het milieu. Win-win!
Aha! Wat zwangere vrouwen eigenlijk al lang wisten, is nu ooik wetenschappelijk bewezen: een baby dragen kost veel energie. Veel meer dan lange tijd werd gedacht. Dat toont een recent onderzoek aan dat verscheen in het magazine ‘Science’.
Er wordt heel veel geschreven over hoe mama worden een mens verandert. Iedereen ervaart dat op een volledig andere manier. Echter wil ik heel graag bijdragen aan een positief beeld rond de grootste verandering in iemands leven.
Vijf jaar ben ik ondertussen mama. In die jaren heb ik wat trucjes geleerd, die ervoor zorgen dat het opvoeden soms nét iets gemakkelijker gaat. We gaan zelfs nog voor een derde kind - hoe zot kan je zijn - dus bij deze deel ik mijn opvoedingsskills met jullie. You can thank me later ;-).
Je kent het misschien wel: de beruchte vraag 'En, wanneer beginnen jullie eigenlijk aan kinderen?' wordt vlotjes aan koppels gesteld. Maar al te vaak is dat echter een pijnlijke vraag ... Hilde Van Goethem, zelf mama na een moeizaam traject en auteur van Zo Gewenst, lijst een aantal dingen op die je beter niet kan zeggen.
Het begon eigenlijk al bij m’n eerste zwangerschap. Toen kreeg ik op 20 weken totale slapeloosheid en constante alertheid. Wij dachten toen dat het een ‘natuurlijke’ reactie was van mijn lichaam dat zich aan het klaarstomen was voor het moederschap.
Het sterkste lijf ter wereld? Dat van een mama! 9 maanden een veilige haven zijn voor een kindje om te groeien en dan een baby op de wereld zetten. Een lichaam zou voor minder wat herinneringen daaraan dragen. Striemen bijvoorbeeld. Al worden daar soms de gekste én verkeerde dingen over gezegd. Tijd om een paar fabels rond striemen uit de wereld te helpen.
Twee jaar geleden in februari kreeg de Amerikaanse Ashley Zambelli op haar 23ste de verrassing van haar leven: niet alleen kreeg ze te horen dat ze voor de derde keer zwanger was van een kindje met trisomie 21 – ook bekend als het Syndroom van Down; de dokters wisten haar ook te vertellen dat ze zélf positief had getest op de mutatie. Het is zeer ongewoon dat dergelijke diagnose pas op die leeftijd aan het licht komt.
Mijn jongste sliep het eerste jaar van zijn leven nauwelijks. Of ja, hij sliep in blokjes van een uur tot anderhalf uur. Hij weigerde ook de fles, waardoor mijn man niet zomaar eventjes kon inspringen. En dus werd ook ik elke nacht om het uur wakker. Ik hoef er wellicht niet bij te vertellen dat ik kapot was van de vermoeidheid, en dat ik me wanhopig afvroeg hoe ik dit moest overleven.
