Er wordt de laatste tijd heel wat geschreven over zogenaamd ‘felle’ kinderen. Ze krijgen heel wat namen: ‘highly sensitive en strong willed’, ‘pittige peuters’ soms wel ‘indigokinderen’ … Kortom, hun namen zijn legio, wat er misschien op wijst dat veel ouders het geluk hebben een exemplaar in huis te hebben.
Een aantal dagen geleden besloot ik een tijdje van Facebook af te gaan. De polarisatie rond corona loopt al een tijdje de spuigaten uit, maar het lijkt wel of de nieuwste maatregelen de ultieme lont in het kruitvat hebben gegooid. Facebookend Vlaanderen heeft een nieuwe groep mensen gevonden om te bashen: de ouders van jonge kinderen. Die zijn nu netjes en wel, zwart-wit zoals het hoort, opgedeeld in volgzame schapen en relschoppende coronaontkenners. Opgelet, niet mijn woorden, een greep uit de reacties onder krantenartikels.
Deze chocoladecake is zó goed dat hij gemakkelijk wint van traditionele recepten. Ik maakte deze taart al tien keer en iedereen was telkens enthousiast. Het is een echte chocoladebom. Vol van smaak en lekker zacht. Ik maak altijd wat te veel van de chocomousse zodat ik een potje opzij kan houden om zo te eten.
Mijn vijfjarige dochter had een dipje vanavond. Het begon met een beetje geduw en getrek waarbij ze zelf met haar vingers onder de voordeur terecht kwam (don’t ask – long, long story). Het ging over in een klein dispuut met haar tweejarige zus over een speelgoedtrein (‘Mijn trein. Nee, mijn trein.’). En eindigde onvermijdelijk in haar kamer. In straf.
Ik ben intussen bijna 17 weken zwanger. Bijna in de helft zou je dus kunnen zeggen (met wat optimisme). Of iets meer dan 4 maanden. Tijd voor een kleine update.
Mijn zoon is 2,5 jaar. En, hoe jong dat ook is, toch is hij al een echte man. Hoe zich dat onder meer uit? Wel, naast auto's en voetbal heeft hij nogal een kleine, ahum, fascinatie voor... borsten...
Ik geef toe, ik vind Ryan Reynolds wel een beetje een schatteke, vooral sinds hij papa is geworden. En oké, oké, hij is gelukkig getrouwd met de ongelooflijk schone Blake Lively, maar we mogen hem toch altijd nog charmant vinden hé? Zijn tweets over het ouderschap zijn in elk geval geweldig grappig en de moeite om te volgen.
Na drie maanden bevallingsverlof zijn er mama’s die ervoor kiezen om thuis te blijven voor hun jonge spruit, zijn er mama’s die kiezen voor voltijds werk en zijn er mama’s die een combinatie daartussen maken. Maar elke moeder kent het gevoel dat ‘me-time’ plots van de aardbodem verdwenen lijkt te zijn sinds haar kleine spruit verschenen is. Elke moeder vraagt zich dan weleens af: ‘Mag ik voor mezelf kiezen? Ben ik wel een goede moeder dan? Doe ik mijn baby dan niet te kort?’
Kleuters kunnen boos zijn om de gekste redenen, dat ondervinden we hier ook dagelijks. De Engelse Jenna Gallina besloot om eens alle redenen op te schrijven waarom haar 3-jarige dochter boos was op haar. Ze kwam, na één dag, aan 43 redenen. Goh, dat valt dan eigenlijk nog wel mee, hier kunnen het er, op een antimamadag zoals vandaag bijvoorbeeld, ...
Gisteren kwam mijn 17-maandertje thuis van de crèche met knalrode krassen op haar wang. ‘Ja er heeft een kindje haar gekrabd, maar we hebben het niet gezien’, was de uitleg. Ik besef best goed dat zo'n dingen tussen peuters gebeuren, maar mijn eerste reactie had meer weg van een leeuwin dan van een rationeel denkend mens.
