Enkele dagen geleden stopte mijn echtgenote het boek Temperamentvolle kinderen van Eva Bronsveld in mijn handen: ‘Da’s volledig ons Floor.’ Nu sta ik doorgaans vrij tot heel sceptisch tegenover dat soort pedagogische boeken, maar aangezien ik vaak groen (en waarschijnlijk nog andere kleuren ook) word van ons dochtertje van bijna vijf, besloot ik er toch maar in te beginnen lezen. In een notendop, reageren temperamentvolle kindjes intenser op allerhande situaties, zijn ze bovengemiddeld gevoelig voor welke prikkel dan ook, zijn ze Koppig, met hoofdletter ‘K’, en opmerkzamer dan andere kindjes.
"Mijn zoontje van 5 maanden huilt heel hard als ik hem afzet aan de crèche. De opvoedsters zeggen dat hij hard blijft wenen, ook als ik weg ben. Eens hij me terugziet, stopt hij met wenen. Ik voel me zo verloren, tel de uren af en wil hem de hele avond knuffelen. Amai, niet gedacht dat het zo moeilijk zou zijn. Tips om ermee om te gaan of andere gedachten om te kiezen, zou handig zijn!"
‘Mama, ik ga vragen of Jelle nog een kamer komt bijmaken in ons huis’ (Jelle is mijn neef en hij heeft tijdens mijn zwangerschap van Thieu in onze grote hall boven twee gyproc muren gezet waardoor Thieu nu een eigen kamer heeft) ‘Waarom, Miel?’ ‘Dan kan Fons terug bij ons komen wonen’
Het is een van de grootste familiale uitdagingen van onze tijd: nieuw samengestelde gezinnen. Ze vormen, erin leven en er zodanig aan werken dat ze leefbaar worden. Journaliste Tine Maenhout kreeg er mee te maken, stelde vast dat er weinig kennis over te vinden is en schreef daarom het boek: ‘Jij, ik, hij, zij en al de kinderen: de wondere chaos van een nieuw samengesteld gezin’. “De grootste misvatting is dat ze denken dat het allemaal vanzelf zal gaan.”
Aha, daar is het moment waarop je zo lang zat te wachten: je kleine schat kan mee aan tafel zitten … en de boel vol kliederen. Tja, aan dat laatste valt niet altijd iets te doen – behalve die boel volledig inpakken in plastic. Maar je kan er wel voor zorgen dat je kindje in een goede en veilige stoel zit. Enkele tips!
December. Een zalige periode met magische Sint-taferelen, prachtige kerstbomen en gezellige lichtjes overal waar je kijkt. Vrolijk zingen we kerstliedjes over vrede op aarde. Maar tegelijk wordt er online duchtig met de vinger gewezen en nijdig commentaar geleverd dat het een lieve lust is. Van die vrede op aarde lijkt er plots al lang geen sprake meer. Daarom een kleine oproep!
Ik ben twee en ik zeg nee! Een hysterische huilbui of koppige kwaadheid als mama of papa ‘niet doen’ zeggen bij datgene waarop een peuter z’n zinnen heeft gezet. Enter: de peuterpuberteit. Hoe ga je om met een puberende tweejarige? Tips voor wat peis en vree in peuterland.
Iedereen is anders, elk kind is anders. En elk kind doet zijn best met wat Moeder Natuur hem gegeven heeft. Als we ons oordeel opzij zetten en ons in plaats daarvan richten op het aanleren van gezonde coping- en communicatievaardigheden aan ons eigen kind, kunnen we kinderen met onzichtbare handicaps of gedragsproblemen leren accepteren. Dus ook dat ene vervelende kind in de speeltuin …
Jonge ouders weten maar al te goed wat het is om moe te zijn. En dan bedoelen we echt DOODOP. Zowat elke mama of papa heeft dan ook een leuke anekdote te vertellen dat te wijten is aan slaapgebrek. Bijvoorbeeld: de pamper van je baby verversen, en die vervolgens in de koelkast leggen in plaats van weg te gooien. Ahum.... BuzzFeed polste bij hun lezers naar de leukste verhalen onder invloed van slaapgebrek, en boy ... die stelden niet teleur. We laten jullie mee genieten van de grappigste verhalen :-).
In onze rubriek ‘Vraag het aan de expert’ delen we telkens een vraag van ouders die ergens tegenaan lopen. Die vraag wordt dan beantwoord door iemand uit ons team van experten die jullie graag bijstaan met raad en daad. Heb je zelf een vraag voor één van onze experten? Contacteer ons dan gerust!
