Sneeuw. Temperaturen onder het vriespunt. Ijzige wind. Het is absoluut niet aan moeder besteed. Integendeel. Van zodra de eerste sneeuwvlokjes dwarrelen, geniet ze het liefst van het donzig uitziend landschap vanachter het raam in een comfortabele zetel. Tegen de verwarming en onder een dekentje. Met dikke wollen sokken en duizend laagjes kleding. En als het even kan: een goed boek en een kop dampende, veel te zoete thee. Begin januari zou ze graag in winterslaap willen gaan, tot de lentezon haar doet ontwaken.
Misschien ken je het beeld van de leerkuil wel? Het is een beeld van James Nottingham dat ik vaak gebruik in de praktijk. De visual die ik ervan maakte, staat in mijn bureau en ik verwijs er wekelijks naar. Ik maakte hem eigenlijk voor kinderen en jongeren, maar ik merk dat het voor volwassenen ook heel helpend kan zijn.
December 2018 - Daar stonden we dan op de parking van het UZ Gent, met een map boordevol informatie en een hart vol verlangen. Als twee vrouwen was het voor ons onvermijdelijk om aan te kloppen bij een fertiliteitsafdeling om onze kinderwens in vervulling te laten gaan. Een klein mensje van ons beiden, dat is nog steeds de droom. Daarom hebben we vanaf het begin gekozen voor partnerdonatie, waarbij mijn vrouw Jolien haar eicellen als het ware "doneert" aan mij. Die worden dan extern bevrucht en de embryo's die daaruit ontstaan worden bij mij teruggeplaatst.
Mijn zoon zit in de tweede kleuterklas en is verliefd op zijn juf. Hij vindt haar het mooiste meisje. Wekenlang plukte hij dagelijks uit onze voortuin een bloemetje voor haar. Hij denkt na over zijn outfit want wil er mooi uitzien voor haar. En soms komt hij trots thuis vertellen: “Vandaag mocht ik op de schoot zitten van de juf!”.
Slaap is essentieel, ook voor (jonge) kinderen. Helaas hebben veel kinderen te kampen met slaapproblemen: ze slapen moeilijk in, worden vaak wakker, zijn onrustig, hebben te kampen met nachtmerries … Bachbloesems kunnen helpen om deze problemen aan te pakken en een goede nachtrust te bevorderen.
Mama zijn van een eeneiige tweeling, een wonder van de natuur, wil zeggen dat mijn twee zonen Arend en Storm op elkaar gelijken en ook een beetje aan elkaar hangen. Ze zijn nu zes jaar oud, worden in augustus zeven jaar en gaan ook in september naar het eerste leerjaar. Ze hebben nog een jonger broertje Wolf van vier jaar en die wordt vijf jaar in mei.
Heel veel vrouwen rondom mij hoor ik vaak zeggen ‘ik ben bang voor de bevalling’. Daar start het al, angst voor zoiets moois. Vanwaar komt die angst ? Vrouwen doen dit al heel hun leven lang. De angst komt van verhalen. Horrorverhalen van verschrikkelijke bevallingen. Spoedkeizersnedes, stuitliggingen, zuignappen, urenlange weeën. Ik begrijp het, enthousiast word je daar niet van. Maar het kan ook anders.
Bevallen, het is een unieke ervaring. Soms pittig en snel. Soms intensief en tergend traag. Iedere mama heeft haar bevallingsverhaal, bij meerdere kindjes zelfs meerdere verhalen. Bij iedereen loopt het anders. Bij de meesten start de bevalling spontaan. Maar soms is het een geplande keizersnede of geplande inleiding. Uitzonderlijk zelfs een spoedinleiding of spoedkeizersnede. Het kan vlekkeloos verlopen of met knippen en scheuren. Sommigen herinneren zich nog elk detail, bij anderen is het één grote waas van verschillende gebeurtennissen. Het kan een positieve of negatieve ervaring geweest zijn. Iedere mama heeft haar unieke verhaal.
24 maart 2021. We zijn een jaar na de eerste corona-lockdown en waar staan we? Juist ja. We kabbelen al een jaar voort op hetzelfde elan. Enkel de zomer bracht een beetje rust, hoewel het hier in Antwerpen toch dik zweten was bij 40 graden met een mondmasker op onze snuit.
