Volgend voorjaar bestaat Mama Baas al vijf jaar. Goodness. Ik word oud.. Tijd voor een kleine analyse! Wat houdt ons allemaal het meeste bezig? What’s on our 'mom mind'?
Met de auto op vakantie vertrekken, dat bereid je best wat voor. Met de auto én kinderen op de achterbank op vakantie vertrekken? Een uitdaging van jewelste die nog meer voorbereiding vergt. Hoe laad je de koffer het efficiëntst? En hoe houd je uitgelaten bengels koest op enkele vierkante meters?
Wanneer moet je beginnen met tandenpoetsen? Hoe pak je dat best aan? Wat bij tandpijn bij baby’s? En hoe voorkom je tandbederf bij kinderen? Alles wat je moet weten op een rijtje.
Een kind dat nooit iets komt vragen uit honger, dat geen zin heeft om te eten, geen snoet vol chocolade, geen foto’s van een smullende peuter, een krijsend kind aan tafel en een verjaardagstaart die door de jarige zelf onaangeroerd blijft. Dát is de harde realiteit van ouders die een kindje hebben met eetproblemen. Toch is er vaak onbegrip vanuit de omgeving en lijkt het soms een blinde vlek in het zorglandschap. Nadat de zwaarste storm in ons eigen gezin ging liggen, besloot ik hier iets mee te doen. Vastberaden om andere ouders te helpen en meer behandeling te creëren.
Maak jij je soms zorgen omdat je je kind regelmatig betrapt op een leugen? Het is logisch dat leugens je zorgen baren. En natuurlijk willen we dat onze kinderen eerlijk zijn, zeker tegen ons. Maar voordat we in elk leugentje een signaal zien dat ons kind later een crimineel zal worden, is het belangrijk om te begrijpen wat er achter die leugentjes schuilgaat. Niet alle leugens zijn dezelfde, en niet alle ‘leugens’ zijn zelfs echt leugens.
Een anonieme gastmama wil graag haar verhaal delen. Ze ontdekte dat haar zoontje van vier werd misbruikt, en ze wil dat er over dit onderwerp geschreven en gepraat wordt. Zodat andere kinderen (en hun ouders) dit niet zouden moeten meemaken … Een vreselijk schrijnend verhaal, dit.
Kinderen en beeldschermen, het is maar al te vaak voer voor discussies en heel wat bekommernissen. Logisch ook: in de voorbije tien jaar is de schermtijd van kinderen tussen 0 en 10 jaar verdubbeld. Kinderen jonger dan 6 zitten tegenwoordig dagelijks gemiddeld 99 minuten met hun neus voor een scherm. En dat heeft, jammer genoeg, een impact.
Mijn zoon is een moeilijke eter. En dat blijft zo. Hij maakt stapjes, maar geen sprongen. Bij elk nieuw ding dat hij wil proberen, maak ik een innerlijk vreugdedansje. Hij heeft al een lange weg afgelegd, met veel muizenstapjes. Maar op elk mini-schoorvoetend pasje vooruit ben ik trots.
Mauro, Abel en Siebe; drie jongens, gekregen in drie jaar tijd. Dat wil zeggen dat ze niet veel schelen qua leeftijd. Tussen Mauro en Abel zit er 15 maanden en tussen Abel en Siebe 20 maanden. Waarom doe je dit als koppel, hoor ik je al denken? Wel ja, we houden van kinderen en we gingen ervoor; keihard zoals alles in ons leven.
Ik ben ten einde raad en ik wil graag mijn verhaal ergens kwijt. Misschien kan ik ervaringen lezen van andere mama’s of papa’s, misschien iemand horen zeggen dat ik niet zo’n vreselijk mens ben als ik me nu voel...
