Ik geniet van mijn kindjes. Ik hou van mijn man. Ik ga graag uit. Ik zie mijn vrienden graag. Ik werk graag. Ik hou van vakantie. En, o ja: ik slaap graag. En het liefst wil ik dat allemaal nu, hier, allemaal tegelijk. Maar dat gaat niet. Want er is geen tijd.
Voor de aanstaande en kersverse mama's onder jullie: een paar kleine fragmentjes uit Ik word mama. Omdat het maandag is. En we dan wel nood hebben aan een grapje ;-).
We wachten in de auto op de papa. Opnieuw een discussie met zoonlief over de juiste uitspraak van een Engels woord. ‘Maar Dora zegt het anders, geloof mij maar, mama!’ Hij is onwrikbaar. Na een lange, vermoeiende dag en meerdere pogingen om hem te overtuigen, kan ik alleen nog maar zuchten en op mijn tanden bijten. Een opgave voor mij, ...
Mijn dochters zaten aan de ontbijttafel te wachten tot mama hun chocomelk had opgewarmd. Geduldig, want ze hadden een interessant gepreksonderwerp gevonden: mama worden.
Ik zal het zeggen zoals het is: ik ben blij en opgelucht dat het hele circus weer begonnen is. Het kan een sleur worden, dat wel, maar het is gewoon goed dat die kastaars weer op school zitten. Ze leren er zoveel en trekken elke dag op met de vriendjes. En mama, die kan weer genieten van de stilte van het huis. De rust. Een momentje voor zichzelf. Nu ja, tussen het vele werk door, maar toch.
'Ze mag alles worden, als ze het maar met passie doet.' Dat is wat ik standaard zeg als het gaat over de toekomst van mijn dochter. En ik meen dat. Of beter: ik wil dat menen.
Het is een beetje een taboe onder veel ouders, maar ik durf echt wel toegeven dat ik tante televisie dankbaar ben. Ze helpt mij om tijdens het avondlijke piekuur toch nog wat gedaan te krijgen. En bovendien leert ze mijn dochters best wel wat nieuwe en leuke dingen…
Beste Burgemeester, ik ben Catherine Struelens. Gelukkig getrouwd met 2 dochters, eentje van 3 jaar en eentje van 7 maanden. Tot zover alles goed. Laat mij even schetsen hoe ik in Antwerpen (Wilrijk) geraakt ben, en waarom dat toch wel een probleem is.
Ons leven is er een stuk drukker op geworden sinds we drie bezige bijtjes hebben. In ieder hoekje van het huis vind je altijd wel iemand die aan het kleuren, puzzelen of gewoon gezellig blokjes aan het oppeuzelen is. En sinds Renée, de jongste, mobiel is, vind je haar op de meest ongelukkige plaatsen terug.
