Ze zeggen weleens dat de opvoeding vroeger een stuk strenger was dan de dag van vandaag. En als we op onderstaand filmpje afgaan, lijkt daar wel iets van te kloppen. Haha!
Als mensen mij vragen hoeveel kinderen ik heb, antwoord ik steevast met de volgende woorden. “Twee. Twee jongens. En het zijn echte boefjes hoor!” En dat is niet gelogen. Vanmorgen belde er nog een verpleegkundige naar mij. Ik zei dat ik gezien had dat ze me gisteren probeerde te bellen, maar dat het wellicht per ongeluk was. Ze antwoordde “Neen hoor. Maar ik heb je zoon aan de lijn gehad en die zei dat je niet aan de telefoon wou komen omdat je druk bezig was.” Ik moest even nadenken. Juist. Ik was boven, aan mijn bureau aan het werken, en Robbe had wellicht via zijn tablet de telefoon beantwoord. Nochtans was het een belangrijk gesprek, over mogelijke verkeerde vaccinaties door onze verhuis naar Nederland. Dus… Ik zeg het, boefjes.
Vooraleer ik aan kindjes begon, had ik al helemaal in mijn hoofd hoe ik ze zou opvoeden. Perfect uiteraard. Een krijsende kleuter op de grond in de supermarkt? Dat zou mij niet overkomen hoor! (Kuch) Een kindje dat niet uit het zwembad wil komen en met de harde hand moet worden meegesleurd? As if!
Peuters gaan graag op ontdekking, en “zintuiglijk spelen” of “sensory play” kan een leuke manier zijn om daarop in te spelen. Bij sensory play gaat het er niet alleen om je peuter te entertainen, het stimuleert ook de fijne motoriek en helpt bij het ontwikkelen van cognitieve vaardigheden. Soms heeft het zelfs een kalmerend effect. En nee, zo’n sensory play hoeft echt niet ingewikkeld te zijn of urenlang voorbereiding te vragen. Dit zijn bijvoorbeeld 11 eenvoudige manieren van sensory play:
Ik hou zielsveel van mijn kinderen, maar tegen bedtijd ben ik eerlijk gezegd meestal uitgeput. Toch is het een belangrijk moment op de dag. Dus hoeveel ik er op dat moment ook naar verlang om in de zetel te ploffen (of om in alle rust te kunnen opruimen), ik besef dat bedtijd hét ideale moment is om nog een kwalitatief momentje samen te spenderen en te connecteren. Deze vragen probeer ik dan altijd te stellen:
Mama of papa zijn, dat houdt in dat je je zorgen maakt over je kind(eren). Vaak. Uit een studie blijkt nu dat we zó vaak piekeren over onze kinderen, dat we er een voltijdse job mee zouden kunnen vullen: het totaal loopt op tot wel 37 uren per week.
Ik weet niet hoe dat bij jou zit, maar de meeste kleine jongens die ik ken zijn ongelooflijk gevoelig, zorgzaam en lief. Ze zorgen voor elkaar en ze beschermen elkaar. En dat doen ze niet alleen voor hun vriendjes, maar voor iedereen.
Misschien voel je bij het woord ‘self-care’ of zelfzorg weerstand, of zegt de term je niet veel. Self-care brengt je terug naar je ware ik, je essentie. Het is zorgen voor jezelf, zoals niemand anders kan. Want er is niemand die exact weet wat er omgaat in jouw hoofd en lichaam. Niet makkelijk, zeg je? Dat huishouden regelt zichzelf niet, de kinderen hebben je nodig, het werk trekt aan je mouw … Zelfzorg duwen we dan vaak als eerste weg. Maar we hebben enkele tips.
Het is zover: de grote vakantie is begonnen. Het moment om te ontspannen, zalig! Want: een zee van tijd om te genieten. Of het moment om in een halve stresskramp te schieten, dat kan ook. Want: negen weken lang puzzelen om die vakantie te overbruggen omdat je zelf niet zoveel verlof hebt, of negen weken lang die kiddo’s entertainen omdat je wel thuis bent. Geen paniek, Mama Baas to the rescue met enkele tips!
