Mijn zoontje is nu 13 maanden en begint een beetje te stappen. Ik heb eens gelezen dat het geen zin heeft om schoentjes te kopen voor zo'n kleintjes alvorens ze kunnen stappen. Nu dat laatste begint te komen, heb ik een paar schoentjes gekocht. Maar dat was niet naar de zin van mijn zoontje! Van zodra hij ze aan heeft begint hij heel hard te huilen en te trappelen. Ik heb dus een beetje schrik dat hij geen schoenen zal willen dragen omdat hij dit gewoonweg niet kent... Hebben jullie tips hieromtrent?
Ik had zelf eens een vraagje... Over de sint... Onze dochter is nu 8 jaar en gelooft nog keihard in de sint. Maar wij cultiveren dat eigenlijk ook wel een beetje. Zo heel soms heeft ze wel al eens gevraagd: 'Doe jij dat allemaal mama?' en daar antwoord ik dan nee op. Maar diep vanbinnen wringt dat soms wel wat. Ik weet zeker dat ik haar alles ga vertellen als ze het gehoord heeft van vriendjes op school. Maar is het eigenlijk mijn taak als ouder om dat te vertellen? En hoe doe ik dat het best? Niet simpel...
Een alleenstaande mama schreef een pakkende brief naar haar zoontje. Daarin vertelt ze eerlijk over haar onzekerheden, maar ook over de mooie kanten van haar nieuwe leven als mama.
Een gastmama merkt dat de concurrentiestrijd tussen haar dochters moordend is. Ze vraagt raad aan Mama Baas: hoe kan ze hier best mee omgaan, zodat de meisjes toch een zussenband kunnen ontwikkelen?
Een gastmama merkt dat haar dochtertje van zes een crush heeft op haar papa en dat ze daarbij soms ongepast gedrag vertoont. Ze vraagt zich af hoe ze daar het best mee kan omgaan.
We kunnen niet ontkennen dat we onze levensstijl zullen moeten aanpassen voor een groene wereld. Maar hoe doe je dat nu juist, en wanneer doe je genoeg? Elise De Rijck verzamelde 150 ideeën om de wereld te redden in haar boek ‘Het Bucketlist boek voor een groene wereld’. We delen alvast 10 leuke ideetjes!
Ik denk dat niemand echt weet waartoe een peuter allemaal in staat is, zolang je er niet eentje in huis hebt (gehad). Wij hebben de peuterfase al twee keer doorstaan, dus we dachten dat we ook wel goed wisten hoe pittig het leven is met een peuter in huis. Tot onze jongste, die de allerbraafste baby ooit was, in een peuter veranderde en ons leven nu al maanden compleet op stelten zet.
Ik geef toe: ik heb een hekel aan knutselen, scrol bij het spelen met mijn zoon soms in het geniep door mijn Instagram en tijdens de voorleessessie voor het slapengaan durf ik al eens een bladzijde skippen om toch vijf minuten eerder in de zetel te kunnen ploffen. Ben ik dan een slechte moeder? Ik dacht tot voor kort van niet, tot ik uitgerekend tijdens dat stiekeme gescrol op een fotoreeks werd getrakteerd die het imposter syndrome in me wakker maakte.
Als je jezelf bezig hoort, dan lijkt het soms alsof je op repeat staat. Of is dat alleen hier zo, dat we constant dezelfde dingen lijken te moeten herhalen?
