Dit weekend was het eindelijk zover. Er stond voor de eerste keer in lange tijd een activiteit zonder kindjes op de agenda. Het vrijgezellenfeest van mijn lieve vriendin S. zou het toppunt van de zomer worden, en ik zou een hele dag mijn ‘mama-schort’ kunnen afwerpen en enkel leuke dingen doen.
Ik heb het al vaak gezegd en ik zal het blijven herhalen: de realiteit overtreft in toenemende mate de fictie. In mijn twintiger jaren vond ik Sex and the City onderhoudend maar een beetje vergezocht. Vier vrouwen van in de dertig die je amper zag werken en die vooral in het rond poepten. Toen ik de kaap van de dertig was gepasseerd, ontdekte ik al snel hoe dicht die scenario’s bij de realiteit konden liggen. Dat er zelfs nog wat marge was voor een schepje erbovenop.
Iedereen weet dat baby’s wenen. Maar op een of andere manier had je niet echt door HOEVEEL ze wenen. En dat je niet altijd (of, euh, bijna nooit) weet hoe het op te lossen. En dat je soms een beetje je verstand verliest, omdat je moederhart het onmogelijk maakt om er lang naar te luisteren… maar je ook jezelf soms niet meer hoort denken. Wat kan je dan wel doen? Op zich is het simpel: reageren en de baby bij jou dragen.
Presentatrice An Lemmens was onlangs te gast in de podcast ‘Welcome to the AA’. Daar vertelt ze openlijk over hoe zij het moederschap beleeft. En hoe ze de zwangerschap van haar zoontje heeft ervaren. “Super heftig.”
Als jonge ouder is het niet gemakkelijk de tijd of de energie te vinden om naast je baby (en eventuele oudere broertjes en zusjes), je werk, je sociaal leven en je partner nog tijd te vinden om te koken. En al zeker niet als iedereen iets anders moet krijgen. Het lijkt misschien moeilijk om het speels en leuk te houden als je in realiteit gewoon geen tijd of zin hebt om elke avond te koken, daarom een paar tips!
Hoe.zee! De pret- en dierenparken openden de deuren op 8 mei. Staan jouw stoere avonturiers te popelen om de rollercoasters te bedwingen? Kunnen je kleine dierenvrienden niet wachten hun favoriete exotische viervoeter weer te zien? Boeken die tickets, picknick inpakken en off you go!
Een filmpje kijken op de smartphone, spelletjes spelen op de tablet en daarna nog televisiekijken … Schermtijd kan voor kinderen nogal oplopen. Je beseft dat als ouder ook wel, maar die schermtijd effectief beperken is nog iets anders … Wat kan helpen is afspraken te maken! Dat heeft verschillende voordelen: je kind heeft (een beetje) medezeggenschap en aangezien er duidelijke regels zijn, kan je ook beter voet bij stuk houden.
Je verjaardag komt eraan! Of de zijne. Of er trouwt iemand! Er is altijd wel een gelegenheid waarop je voor het dilemma komt te staan: gaan we of gaan we niet? Want als we gaan, dan is dat zonder kind. En daar wringt het schoentje vaak.
We krijgen vaak genoeg te horen dat het belangrijk is onze kinderen voor te lezen (en we durven ons bijgevolg ook schuldig te voelen als we daarvoor te moe zijn en onze kinderen liever nog even voor de televisie installeren). Maar waarom precies is voorlezen nu zo belangrijk? Want veel kinderen willen honderd keer na elkaar hetzelfde boekje lezen, hetzelfde verhaal opnieuw horen... Heeft dat dan nog wel effect?
