Lief lijf. De laatste jaren strugglen we al eens met elkaar. Niet op de manier waar de meeste vrouwen mee strugglen, maar op een heel andere manier. Ik had het enorm moeilijk dat je mijn grootste wens niet liet uitkomen. Dat het jou niet lukte, al zorgde ik nog zo hard voor jou. Maar plots was daar ons wonder en deed je me terug geloven in jou, je kon het. Wonderen bestonden dan toch echt.
Jij wilt toch óók het beste voor je kind?! Pampers leert ons van jongs af aan dat je, als je echt een goede moeder bent, sowieso hun A-merk moet kopen. De guitige reclamebaby’s en intens ontspannen en gelukkige moeders schreeuwen het uit: Kijk ons eens genieten, want wij hebben Pampers! Is dat nu eigenlijk waar?
Hij komt dichterbij. Die dag. De dag waarop je na weken heerlijk samen je baby ’s ochtends afzet in de crèche of bij de onthaalmoeder. Al weet je dat je kleintje in veilige en zorgzame handen is, toch kunnen de emoties hoog oplopen. Ook voor je kindje. Enkele tips om die overgang vlot(ter) te laten verlopen.
Ik ben Kelly. Ik ben 38 jaar en wij zijn drie jaar bezig om zwanger te worden. Ik heb twee kinderen uit een vorige relatie die spontaan gekomen zijn. Mijn man heeft nog geen kinderen en het is zijn grootste wens om zelf papa te worden. Hij is een schat van een stiefvader voor mijn kinderen maar voor hem voelt dit natuurlijk niet hetzelfde aan. Na twee jaar heel wat doorlopen te hebben zijn we vorig jaar gestart met IVF.
Tijdens het rouwproces zijn sterrenouders vaak lang op zoek vooraleer ze de juiste hulp vinden. Daarom sloegen 9 vzw’s de handen in elkaar om de portaalsite ‘Altijd Wij’ te ontwikkelen voor alle gezinnen die een kindje verliezen. Op die manier willen ze de weg naar hulp laagdrempelig maken en zorgen dat gezinnen ondersteuning krijgen op de momenten dat ze het nodig hebben.
Deze tekst schreef ik toen Remus negen maanden oud was. Het kriebelde eigenlijk al zodra Remus drie maanden oud was, what is wrong with me? Waarom wil ik zo snel een tweede kindje?
Toen ik ongeveer één jaar geleden tijdens de eerste harde lockdown moest bevallen met mondmasker, dacht ik dat ik bij de uitzonderingen zou zijn. Ik was ervan overtuigd dat dit een beperkt aantal vrouwen zou overkomen. Die lockdown en maatregelen zouden toch van korte duur zijn. Inmiddels zijn we één jaar verder en is het nog steeds in veel ziekenhuizen verplicht om met mondmasker te bevallen, zelfs als er 24u voor de bevalling een negatieve coronatest werd afgenomen.
Mijn man en ik proberen hier thuis netjes te praten. Niet zo netjes als de nieuwslezers van de VRT, nee, dat niet. We gaan hier al eens van een schuifaf in plaats van een glijbaan en verschieten soms in plaats van te schrikken. Maar in het algemeen is ons taalgebruik best oké.
