Ik ben ervan overtuigd dat ik geluk heb. Veel geluk zelfs. Ik ken zeker een aantal mama’s die niet de luxe hebben om terug te vallen op een sterk netwerk. Des te meer ben ik dankbaar voor mijn ‘village’ rondom onze kleine vriend. De uitspraak: ‘It takes a village to raise a child’ klopt naar mijn aanvoelen volledig. Zonder de steun van iedereen zou het een pak moeilijker zijn.
‘Een handtas’ is zowat hét antwoord dat ik overal krijg op de vraag “Wat heb je dagelijks bij?” Een handtas is dan ook van vitaal belang in onze dagelijkse routine, omdat ze onze meest kostbare spullen verzamelt. Niet alleen geld/betaalkaarten en identiteitskaart, maar ook onze smartphone, bril, sleutels, notitieboekje, dingen van de kinderen, … komen in deze tas terecht. Het is een zegen om die spulletjes allemaal binnen handbereik te hebben, maar wees eens eerlijk… Wie kan onmiddellijk vinden wat ze zoekt in haar handtas?
Een broertje of zusje op komst, dat zorgt voor een heuse verandering in het leven van je kleine schat. En het is niet altijd simpel om die kleintjes daarop voor te bereiden, want het feit dat ze grote broer of zus worden is meestal veel te abstract om te bevatten. Leuke boekjes of films die een concreet beeld schetsen van wat dat nu eigenlijk precies inhoudt, kunnen daarbij helpen. En laat Molly Monster daar nu een perfect voorbeeld van zijn!
Mijn dochter is in september gestart op school. Aangezien er toen maar drie peuters waren, zitten ze samen met de eerste kleuterklas. Nu zijn er na de vakantie nieuwe peuters ingestroomd, en worden ze alsnog gesplitst. De peuterklas bestaat nu uit 10 jongens en mijn dochter. Het is een klein dorpsschooltje, dus ik ben bang dat haar klasje altijd uit enkel jongens zal bestaan. Ik vind dat zo jammer voor haar, en ik maak me zorgen dat dit misschien niet goed is voor haar ontwikkeling. Ik had haar zo graag vriendinnetjes gegund. Ze speelt zo graag met meisjes. Zou ik hiervoor van school veranderen? Wat denken jullie?
Graag had ik een beetje advies gekregen. Mijn dochter is een fantastische, flinke meid van 2 jaar en 7 maanden. Ze is leergierig, slim, een beetje koppig en over het algemeen een 'heel gemakkelijk kind.' Maar we zitten een beetje met een probleem... Zindelijk worden... Ze wil/kan het maar niet.
Het voorbije jaar leerde ik wat het is om een mama te zijn. En heel eerlijk: ik leer het nog elke dag. Eén van de dingen die ik ontdekte waren de soms vervelende opmerkingen die je als mama blijkbaar gewoon moet slikken. Vaak zijn het goed bedoelde opmerkingen, maar ze zorgen enkel maar voor frustratie en onzekerheid bij de mama in kwestie. Regelmatig deed het me twijfelen aan mijn mama-skills.
Mama worden, het is het mooiste wat er is. En het zet je wereld ook wel euh… een klein beetje op zijn kop. Een huilende baby, slapeloze nachten en een onbestaand sociaal leven, dat doet wat met een mens. Dat ondervindt ook Audrey in de Australische serie ‘The Letdown’. Het zorgt voor hilarische en tegelijk behoorlijk herkenbare taferelen.
Toegegeven, we hebben het niet altijd allemaal onder controle. Maar weet je, die andere ouders doen eigenlijk ook maar wat. Het bewijs? Onderstaande tweets! Grappig én herkenbaar :-).
