Hoog is een woord, een heel gewoon woord. Een woord dat meestal een bepaalde afstand aan wil duiden, een bepaalde hoogte. Het kan ook hoog zitten. Dit duidt dan weer op een zegswijze die aan wil geven dat het je te veel aan het worden is. Geen hoogte ervan krijgen is ook nog een mooie manier van uitdrukken dat je er geen jota van begrijpt. En ga zo maar verder.
Ik kan eerlijk zeggen dat mijn man en ik een goed solide team zijn wat betreft het ‘opvoeden’ van de kinderen. Ondanks dat we beiden een hele andere opvoeding hebben gekregen, weten we heel goed wat we hiervan willen meenemen of net niet en trekken we allebei aan dezelfde kant van het koord.
VRAAG: "Mijn dochter van 7 heeft het vaak lastig om met haar emoties om te gaan. Als ze verdrietig of boos is, begint ze gemaakt en te overdreven te lachen, om maar niet te moeten toegeven dat ze zich niet goed voelt. Ik probeer dan een gesprek met haar aan te gaan over wat ze voelt, maar soms weet ik niet goed hoe ik moet reageren op de dingen zie ze me zegt."
Ken je die discussies over de opvoeding van de kinderen? Mensen die één of meerdere kinderen hebben grootgebracht, durven zich al snel tot 'ervaringsdeskundigen' kronen. En ze hebben dus niet alleen goede raad voor je klaar, maar vaak ook een oordeel over je aanpak. Daarbij vergeten ze volgens mij 1 ding: niet alleen is elke ouder anders, nog meer verschilt ook elk kind van een ander.
Een mama is sinds een jaar uit elkaar met haar ex. De communicatie met hem loopt allesbehalve vlot, en ze vraagt zich af hoe ze daar best mee kan omgaan. Is ze verplicht hem over alles op de hoogte te houden, als hij dat zelf niet doet ten opzichte van haar? Onze expert Alexander geeft raad.
‘Hoe moet ik omgaan met de vader van de 2 oudste, die totaal niet betrokken is bij hun opvoeding?' vraagt een mama anoniem. Ze wil ook weten hoe ze ervoor kan zorgen dat haar kinderen met de teleurstelling kunnen omgaan als hij weer eens niet komt opdagen, en hoe ze met hem kan communiceren. Experte Lieve Van Weddingen geeft hier een antwoord op haar vraag.
Ik had het moeten weten … “Neem je kinderen niet mee naar de winkel” zei de kinderpsycholoog nog. 'Te veel prikkels voor kinderen met ADHD.” Maar het was zo’n zaterdagmorgen dat ze allebei zulke engeltjes leken. Het kon niet anders dan een topdag worden. Ja, ook in de winkels. Én ze hadden allebei nieuwe winterjassen nodig. Én schoenen. En ik vlees. Ik voelde me heel zelfzeker. Deze keer moest en zou het lukken! En we zouden de dag afsluiten met een heerlijke, zelfgemaakte spaghetti bolognaise. Om onszelf te belonen.
De periode na de bevalling is voor veel mama's een verwarrende tijd, waarin je geconfronteerd wordt met heel wat veranderingen en emoties. Je hoeft je absoluut niet alleen te voelen, want veel mama's ondervinden net hetzelfde als jij. Daarom verzamelde Lieve Van Weddingen vragen die haar dagdagelijks gesteld worden door kersverse mama's.
Je zoon of dochter heeft de woonkamer opgeruimd. De kans is groot dat je reageert met “goed zo” of met een andere beloning. Ik merk dat beloningsschema’s tegenwoordig ook erg in trek zijn. Een schema voor goed gedrag, potjestraining, in bed blijven liggen,… Wat willen we hiermee eigenlijk bereiken? Een kind dat afhankelijk is van een beloning alvorens het iets gaat doen?
Mijn 4-jarige zoon is fan van prinsessen, kleur en glitter. Ok, lieve schat, let’s go shining! Ik heb een donkerbruin vermoeden dat die passie nog zal temperen. Maar wat me wel heeft verwonderd, is dat dit me al heel vaak in de meisjesafdeling bracht. Werd er een tijdje geleden niet geroepen dat we onze kinderen genderneutraal moeten opvoeden?
