Dat je je kleine lieverdjes soms eens aan de kapstok wilt hangen, heeft ook de Australiër Matthew Hodge, vader van drie, begrepen. Toen het Sydney Symphony Orchestra een ‘Zeg het met Carmina-wedstrijd’ organiseerde, vloeide deze Ode aan Ouders met een Slaapgebrek en Terroriserende Peuters moeiteloos uit zijn pen.
Er zijn weinig dingen zeker in het leven. Wat er op je afkomt, wat je later wordt: het is een groot vraagteken. Veel van die dingen zul je moeten ontdekken, met vallen en opstaan. Maar we zullen er altijd voor je zijn.
Op 1 september ging de btw op energie opnieuw de hoogte in. De verandering voor ons gezinnetje was echter nog minder dan miniem. Sinds maart 2011 ging bij ons de btw – de Beperking op persoonlijke Tijd en Weerbaarheid – immers al drie keer omhoog, met dank aan ons dochtertje en onze twee zoontjes.
Mijn dochterlief zit sinds 1 september op de schoolbanken, het eerste leerjaar is een feit. Vorig jaar nog een kleuter, vandaag een grote meid. Althans zo hoort het te zijn. Want daar waar tot voor kort de nadruk lag op zeven uur per dag spelen en de ontwikkeling van motoriek en sociale omgang spelenderwijs oefenen, wordt dat kleine hoofdje nu zes uur per dag volgestouwd met nieuwe info. De veranderingen zijn toch wel drastisch.
De meisjes liggen net in bed. En ik ben nu al in mijn hoofd aan het afspelen wat de nacht gaat brengen. En wat ze deze keer weer gaan aanhalen als excuus om bij mama en papa in bed te willen …
Mensen vroegen haar of dat ging, zij zo alleen met twee kleine kindjes. Ja! Riep ze dan enthousiast. Het gaat! Echt waar. Heel goed zelfs! Maar op een dag werd ze overmoedig. Die dag, dat is vandaag.
De school is al een tijdje gestart, de crèche zit weer goed vol… Leve de bacteriën en ander gespuis die zich nestelen in de darmen van mijn dochters! Ik weet niet of ze het afspreken, maar mijn dochters hebben de gave om tegelijkertijd ziek te zijn. Efficiëntie ten top, hoor ik je denken, maar mijn nachtrust denkt daar anders over.
Nu het vraagstuk 'komt er een tweede' achter ons ligt (jà, we willen een tweede!), begint de lange reis richting baby. Een spannende periode toch wel. Je leest wel eens over gezinsplanning maar uiteindelijk heb je toch weinig in de hand. Dat past dus hélemaal niet bij mij.
Ik probeer zo positief mogelijk in het leven te staan, omdat ik geloof dat een positieve ingesteldheid het leven heel wat aangenamer maakt. Maar natuurlijk is het niet altijd even geweldig en fantastisch allemaal. Een klein peuterpubertje in huis is bijvoorbeeld een van de minder leuke dingen.
Ik heb twee leeuwtjes in huis. En ik ben mama leeuw. Maar het moederschap heeft me ook overvallen met andere gevoelens... Kwetsbaarheid bijvoorbeeld. En schuldgevoel. Tijd om dat aan te pakken!
