Ik schrijf dit vanuit mijn buik, vanuit mijn hart en vanuit mijn hoofd. Want dat laatste kan ik niet uitzetten, hoewel ik weet dat het beter zou zijn als ik dit wel deed.
Mijn man en ik hadden het snode plan opgevat om met twee van onze kleinkinderen, Fien en Hannah, een uitstapje te maken naar het natuurwetenschappelijk museum in Brussel om er de dinosaurussen te gaan bewonderen. Met bus en trein nog wel, dat zou op zich al een avontuur zijn!
De vakantie is voorbij en we zitten alweer volop in de dagelijkse ratrace. En ik hoef je niet te vertellen dat de kinderen die race een extra…ahum…dimensie geven. Het laatste wat ik dan wil is om 18h ’s avonds de winkel binnenstappen om boodschappen te doen…
James Breakwell: '4-jarige: Waarom moet ik in een autostoel zitten? Ik: In geval we zouden botsen. 4-jarige: Misschien moet je dan beter rijden.' De beste tweets van de afgelopen weken :-).
Een baby's ritme moet je respecteren, zoveel is zeker. Maar hulpmiddeltjes die verantwoord zijn (ergonomie bijvoorbeeld) zijn soms heel erg welkom, weet Paulien, mama van twee kinderen. Ze testte op haar tweede kindje van twee maanden de Room-To-Grow-slaapzak van Ergobaby uit, een 2-in-1 ergonomische slaapzak mét een extra stukje erbij dat de optie tot inbakeren heeft. Je leest het goed: inbakeren kàn, maar hoeft niet met deze voorgevormde slaapzak/inbakerdoek. Heb je zelf een baby jonger dan 2 maanden (geboren tussen december 2016 en januari 2017) en heb je interesse om één van de Room-To-Grow uit te testen, vul dan het onderstaande formulier in! In totaal mogen drie mama's/papa's zo'n slaapzak uittesten op hun kleintje.
Dit verhaal begon een aantal jaar geleden. Na de geboorte van ons derde kindje (nu 3 jaar, met een broer van 5 en een zus van 8), twijfelden we even of we nog verre reizen konden maken. Eigenzinnig als we zijn, beslisten we onze dromen vast te houden. Om de drie jaar zouden we naar een droombestemming gaan. Dit is tot onze oudste dochter 17 is, dan zien we wel weer verder. Elk van ons mocht twee bestemmingen kiezen. En dit jaar was het dan eindelijk zo ver! De eerste reis zit erop en het was fantastisch.
Allesomvattende, onvoorwaardelijke liefde. Hoe omschrijf je zoiets? Hoe begin je daaraan? Bestaan daar wel woorden voor? Het doet iets met mij, dat moederschap, die kleine meid. Soms is het zo onwerkelijk. Zij mijn dochter. Ik haar mama. En dan kijk ik naar haar en zie ik de gelijkenissen. En dan ben ik bang dat mijn hart gaat ontploffen.
Heb je geen tijd om te kijken of heb je gewoon eens zin 's avonds iets leuks te doen met de kinderen in plaats van de kokkerellen? Dan zijn de crisismaaltijden jouw redding! Je hoeft dan alleen dat potje uit de diepvries te halen en op te warmen. Eventueel nog wat aardappelen, pasta, rijst of couscous koken en klaar!
Ze zijn zo lief als ze klein zijn, maar laat mij eerlijk zijn: in iedere peuter schuilt er een klein (lief) sadistje. Zijn volgende zaken ook zo herkenbaar bij jullie?
Een mama vraagt zich af: Mijn dochtertje Mona is net 13 maanden geworden en wil nog altijd geen stukjes eten. Zodra er een stukje aardappel, vlees of groente in haar mondje zit begint ze te kokhalzen. Een koekje lukt dan weer wel (smelt wel snel) en soms stukjes brood ook. Moet ik mij zorgen maken? Ik heb al twee oudere zonen en zij hadden dit probleem niet.
