Ik reed met mijn drie- en achtjarige jongens door Brussel op weg naar een verjaardagsfeestje. Onderweg kwamen we door de Wetstraat. Stoere militairen met een wel zeer grote mitraillette hielden er de wacht.
Exact twee weken na 13 november werd ik voor het eerst moeder, en mijn man voor het eerst vader. Het waren twee intense, heftige weken. Niet zozeer door ongemakken zoals kloven of slaaptekort. Daar waren we min of meer op voorbereid. Het was het ingrijpende gevoel van onvoorwaardelijke liefde voor een nieuw wezentje van de ene dag op de andere ...
All our love to Paris. Alle liefde voor de getroffen families. Al onze liefde voor onze kinderen die moeten groot worden in een wereld waar niets meer vanzelfsprekend is. Dat we hen respect en mededogen voor hun medemens kunnen meegeven. Dat ze steun vinden bij elkaar in moeilijke tijden. En dat we zelf onze angst kunnen overwinnen om hen de ...
Mamamamamama! Ze wappert met haar kleine armpjes. Ik zie haar door de opbergbakken van de crèche naar de voordeur stormen. Tevreden strekt ze haar armpjes naar me uit. Plots besef ik: hier staat een klein dametje voor mij! Waarom merk ik dit nu pas? Help het gaat zo hard opeens!
Ziek zijn als moeder, het is niet gemakkelijk... Gelukkig hebben we Line, die naast een Mama Baas-schrijfster ook huisarts is en die nadat ze ziek was een Checklist voor zieke moeders heeft samengesteld.
Wie nog nooit écht blinkende oogjes heeft gezien moet eens hoogzwanger een babywinkel instappen en tot drie tellen. Voor je bij twee bent garandeer ik dat je belaagd bent door op zijn minst één enthousiaste verkoopster met, jawel, fonkelende ogen.
Het zal ongeveer 6 jaar geleden zijn dat ik nog een Kinepolisje deed zonder kinderen met een prikkelbare blaas of zonder kinderen verstopt in een popcornvoetbad. Toen had ik enkel een man dat in slaap viel wanneer IK de film koos. Nu valt hij ook in slaap wanneer HIJ het programma kiest op televisie. Vreemd…
17.10 u: laatste meeting gedaan op kantoor, we kunnen de weg huiswaarts aanvangen. Regen, wind en massa’s koplichten garanderen een lange, laaange, laaaaange autorit over amper 30 kilometer. 17.40 u: ik ben exact 8 km verder, rampenplan fase 1 wordt ingezet. Telefoon naar manlief: ‘Waar ben jij? Kan jij ons meisje ophalen?’ (die gelukkig veilig en wel al opgehaald werd ...
