Liesbeth is pleegmama van een puberzoon. Ze schreef een boek over de boeiende tijd samen. Omdat het opvoeden van een puberpleegzoon niet zoveel verschilt met grootbrengen van een eigen zoon, deelt ze graag enkele herkenbare passages uit haar boek op Tieners in huis.
Justin Baldoni, een Amerikaanse acteur en papa, moedigt andere ouders aan om meer geduld te hebben met hun peuters wanneer zij een driftbui hebben. Hij vindt het ook helemaal niet nodig om beschaamd te zijn wanneer zo’n driftbui en plein public plaatsvindt. Hij postte een foto van zijn dochter die dramatisch op de grond ligt in de supermarkt, terwijl hijzelf en zijn papa ernaar staan te kijken.
Ik ben een gelukkige, soms weleens vermoeide mama van een leuke tweeling die binnenkort zes jaar wordt. Nu las ik onlangs in een openbare Facebookgroep van mama's (zoals er zovelen zijn op sociale media): ‘Ik leer mijn kinderen dat ze mogen terugslaan als ze geslagen worden’.
We zien onze kinderen graag en willen alles voor ze doen. Je moet dat zelfs willen, anders word je algauw scheef bekeken - of heb je ten minste dat gevoel. Een blogster voor Scary Mommy heeft er genoeg van en somt twintig dingen op die ze absoluut niet voor haar kinderen zal doen. “Als ik wil dat ze gezonde, respectabele, zichzelf onderhoudende mensen worden die goed kunnen opschieten met anderen, dan moet ik niet zomaar alles voor hen doen, gewoon omdat ze dat willen.” En het moet gezegd: the lady has a point.
Je kent het wel: je hebt nog geen kinderen, maar hebt prachtige ideeën over het ouderschap. Je weet al hélemaal hoe je het zal aanpakken allemaal. Tot … je effectief kinderen krijgt, en je merkt dat de realiteit soms andere plannen heeft – en je misschien toch een heel klein beetje naïef was over bepaalde dingen. We vroegen welke dingen jullie nooit gingen doen, maar die nu toch een beetje anders uitgedraaid zijn ;-).
We weten allemaal dat we íets moeten doen om het milieu te beschermen, maar soms weten we niet goed wat. “Alleen kan je geen verschil maken.” “We moeten er ons bij neerleggen.” “Het is toch al te laat.” Pure nonsens. Het is nooit te laat!
Spijbelen, het met opzet missen van lessen of schooldagen, komt vaak voor op de middelbare school. De oorzaken kunnen heel verschillend zijn. Een enkele keer spijbelen? Dan kan je ervan uitgaan dat het een fase is, die vanzelf weer zal overgaan. Maar wat als spijbelen overslaat in schoolweigering?
Een bezoek aan de psycholoog, voor velen blijft het een grote stap. Via de verhalen in het boek ‘Dagboek van een kinderpsycholoog’ neemt Wendy de Pree je op een authentieke en warme manier mee in haar praktijk, waar ze meer dan 25 jaar ervaring heeft als kinderpsycholoog. Zo krijg je als lezer een waardevolle blik op de verborgen worstelingen van cliënten. Je leest hier alvast een stukje uit het boek!
Onze dochter heeft een kinderwens. Nee, we moeten het anders zeggen. Onze dochter heeft een grote-zus-wens. Dat komt ervan als je vriendinnetje grote zus wordt. Het was ergens rond Kerstmis dat ik op mijn telefoon aan het scrollen was en zag dat de baby er was. Ik riep haar erbij, en liet de foto zien. Ze was helemaal betoverd door dat kleine baby’tje op mijn scherm.
Het is 16u.30 uur, een zondagmiddag en de gemoederen zijn nogal verhit. Nog drie uur te gaan voor bedtijd. Dan maar even naar buiten gaan voor een frisse wandeling waar het wonder geschiedt: dochterlief zegt haar eerste volzin. Weliswaar op haar eigen manier...
