We wachten in de auto op de papa. Opnieuw een discussie met zoonlief over de juiste uitspraak van een Engels woord. ‘Maar Dora zegt het anders, geloof mij maar, mama!’ Hij is onwrikbaar. Na een lange, vermoeiende dag en meerdere pogingen om hem te overtuigen, kan ik alleen nog maar zuchten en op mijn tanden bijten. Een opgave voor mij, ...
Vandaag de dag krijgen kinderen steeds minder de kans om te leren omgaan met risico’s. We zijn met z’n allen (ouders, verzorgers, juffen en meesters, …) geneigd om ons (overdreven) beschermend op te stellen tegenover onze kinderen. Nochtans is risicovol spelen goed voor hun ontwikkeling, en dat begint al wanneer ze nog baby of peuter zijn. Maar hoe ondersteun je dat risicovol spelen nu het best?
Deze keer had ik het echt moeilijk om mijn kalmte te bewaren, om rustig te blijven. Misschien eerst even de situatie schetsen… Momenteel is het heel druk op kantoor. Dat wilt zeggen dat ik lange dagen klop en de kindjes tijdens de week dus heel weinig zie. Daarbijkomend had ik op dat bewuste moment een parasiet waar ik nog niets ...
"Is dat niet voor meisjes, mama?" vraagt de zoon vertwijfeld wanneer ik voorstel om samen naar De Kleine Zeemeermin te kijken.. Netflix, wat een godsgeschenk. We laten samen een hoop covers langs het scherm rollen en maken onze keuze. Lichte dwang van mijn kant: "Dit was vroeger één van de lievelingsfilms van mama & meter Ruth..." Hij zwicht. Ik krijg de indruk dat hij het voor mij doet. Hoe lief.
Moeders leggen elkaar bewust of onbewust al eens het vuur aan de schenen – ‘Doe jij dat zoooo???’/ ‘Oei, dat deed die van mij niet hoor!’ – en daar kun je soms echt moe van worden. Bij de noorderburen voeren televisiepresentator en columnist bij Ouders van Nu Sofie van den Enk en journalist Eva Munnik een #mompeace-campagne.
Ik vind het belangrijk dat mijn kindjes structuur hebben. Maar met speciale dagen pas ik de '24 uren-regel' toe: dan mogen de kinderen gewoon 24 uur lang wat meer. Eens later in bed, eens chips eten...
Toen ik de eerste keer zwanger werd, droomde ik over hoe het leven met een baby zou zijn. Ik zag meteen schattige baby-jurkjes en roze strikjes voor me. Ik zag mezelf echt als een meisjesmama. Ik voelde dat ik een meisje zou krijgen en ik was helemaal klaar om een dochter op te voeden. Fantasieverhalen, prinsessensjurken, knutselen met glitter en alles in het roze: die dingen komen als vanzelf voor mij.
Iedereen heeft ze wel, vrienden die (nog) niet aan kinderen toe zijn, ondanks het feit dat ze precies weten hoe je kinderen moet opvoeden. Of ook vrienden die een eerste kindje verwachten en jou haarfijn gaan uitleggen hoe je best omgaat met je puberende zoete lieve peuter. Het zijn de mensen die zonder blikken of blozen pareltjes van uitspraken doen zoals "mijn kinderen gaan wel lang slapen", "bij mij gaan ze wel moeten luisteren" en als kers op de taart "hoezo je bent moe, je bent toch de hele dag gewoon thuis geweest?".
Er bestaan nogal wat misvattingen over autisme. Dit zijn een aantal dingen die je beter niet kan zeggen tegen ouders van kinderen met ASS, of tegen de kinderen zelf:
Je zou denken dat méér kinderen automatisch zorgen voor méér chaos en stress, maar volgens een grootschalige bevraging door TODAY Parents ligt het toch een tikkeltje anders. Duizenden moeders werden ondervraagd en wat bleek? Niet vier, niet vijf… maar drie kinderen is volgens hen de grootste uitdaging. Say what?!
