Nu iedereen terug aan het opstarten is, nu iedereen er met veel goesting opnieuw wil invliegen, wordt vergeten dat er toch velen nooit écht gestopt zijn.
Deze coronatijden zijn voor niemand evident. Niet in het minst voor ouders, die moeten goochelen om alles gecombineerd te krijgen. We waren bij Mama Baas dan ook heel benieuwd naar hoe ouders zich voelen in deze coronatijden. Omdat ons welzijn een thema is dat aandacht verdient. Daarom lanceerden we onlangs een enquête. Jullie vulden die massaal in: niet minder dan 2.273 mama’s en papa’s namen deel. Dikke merci daarvoor! Ondertussen namen we jullie antwoorden onder de loep, en nu delen we graag de resultaten.
Beste experts van de coronacrisis, terwijl jullie verder “bubbelen” zie ik kinderen met angsten, nachtmerries, smetvrees, huilbuien omdat ze hun vriendjes, juf en grootouders missen. Ik zie kinderen die twijfelen als ze elkaar zien. Mogen ze elkaar een knuffel geven? Worden ze dan niet ziek? En we mogen juist niet ziek worden… We leren onze kinderen om lief voor elkaar te zijn, om voor elkaar te zorgen. En ineens druisen alle regels in tegen waar we altijd in geloofd hebben. We leren ze om met elkaar te delen maar “nee, raak elkaars speelgoed niet aan”.
Daar staan we dan. Met zijn allen op het schoolplein op ons kroost te wachten met een mondmasker voor. Het ziet er niet echt charmant uit, maar we're all in this together. En hoewel het nog wat onwennig voelt, heb ik toch al wat leuke voordelen ontdekt:
Om onverklaarbare redenen is de bekkenbodem een deeltje van ons lichaam waarover we zelden of nooit informatie krijgen. Soms lijkt het zelfs alsof die pagina’s vergeten werden in de anatomie-atlas. Alsof ons bovenlichaam overgaat in ons onderlichaam, zonder dat er een bodem bestaat. Daarom lichten we graag The Pelvic Floor, de Bekkenbodem verder toe.
Vrijdag kondigde Vlaams minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) aan dat alle leerlingen van het lager onderwijs én het kleuteronderwijs terug naar school zouden kunnen vanaf 2 juni. Verlossend nieuws voor veel ouders, want veel kinderen zitten te popelen om terug naar school te gaan en hun vriendjes en juffen terug te zien. De vraag is echter hoe realistisch die plannen zijn … Een juf uit het tweede leerjaar reageert.
Ik herinner het me nog goed: ik was twaalf en mocht voor het eerst alleen naar de bakker. Althans, dat dacht ik, want mijn grootvader volgde stiekem op afstand. Een half uur later kwam hij ongerust binnen om te zien waar ik bleef, gezien steeds meer mensen de winkel verlieten die na mij waren binnengestapt. ‘Eerst de grote mensen,’ had de bakkerin nors gesnauwd. Zolang er volwassenen binnen kwamen, moest ik van haar aan de kant wachten. Mijn grootvader was razend. Daar moest ik aan terugdenken tijdens deze crisis. Onze wereldleiders doen nu een beetje hetzelfde op grote schaal. Ook zij schuiven onze kinderen aan de kant in deze coronacrisis.
De voorbije 3-4 jaar hebben zoveel van me gevraagd … Het leven op zich heeft al heel veel van me gevraagd. Versta me niet verkeerd. Ik leef graag en bewonder de kleinste dingen. Maar het is al zwaar geweest, ik heb al hard moeten vechten, ik ben al vaak gevallen maar ik blijf rechtstaan.
Een zwangerschap, geboorte en kraamtijd is een heel bijzondere periode in het leven van jonge ouders. Een kind krijgen is één van de grootste gebeurtenissen die koppels meemaken en dus een tijd waarin een goede begeleiding van essentieel belang is. Veel koppels in Vlaanderen worden daarbij ondersteund door een vroedvrouw, zowel in het ziekenhuis als in thuiszorg.
