Na 38 weken puffen, zweten en genieten van alle schopjes, kwam ons klein ventje piepen. En wat een schatje! Instant verliefd. Kom maar, roze wolk, dachten we.
Elise wordt binnen 3 maanden 2 jaar. De ‘ik ben twee en ik zeg nee’-fase komt dus stilaan in zicht. En tegenwoordig begint dat zo nu en dan al goed duidelijk te worden. Want de meest onnozele zaken kunnen de laatste weken aanleiding geven tot een mooie peuterdriftbui.
Nu ik 30-something ben, lijkt het alsof mijn omgeving collectief in de luiers zit. Collega’s? Babyboom! Social media? Babyspam! Post in een mooie enveloppe? Joepie; geboortekaartje! Goed nieuws reist snel en dat is mooi. Maar sta je weleens stil bij de 1 op 5? Experts vertellen ons dat 1 op 5 mama’s met een postnatale depressie kampt. Ik ben geen deskundige, maar vroeg me toch af waar dat percentage zich verborgen houdt en wie hen een stem geeft?! Geen journalist, psycholoog of verloskundige die informeert, maar een open getuigenis van een doodgewone mama - eentje zoals ik.
Ik denk dat elke mama zich weleens afvraagt: “Wat als ik er niet meer ben? Wie gaat er dan voor mijn kinderen zorgen? Wie zorgt er dat ze elke dag netjes aangekleed zijn, dat hun tanden gepoetst zijn, dat ze fris gewassen naar school of de crèche gaan? Dat ze op tijd worden gebracht en afgehaald? Dat ze niets te kort komen en af en toe eens een extraatje krijgen. En vooral veel knuffels en liefde…” Uiteraard hebben mijn dochters een papa, een heel goede papa, een superpapa, maar ondanks zijn ‘papa-kwaliteiten’ heeft hij niet mijn mama-touch… Het zit hem in de details waar ik soms zoveel belang aan hecht. Ik ben tenslotte dan ook mama, maar deze mama is ziek.
Zeggen dat kinderen weleens ziek zijn of pijn hebben, dat is een open deur intrappen. Snot, hoesten, krampjes, doorkomende tandjes, …: het zorgt meer dan eens voor heel wat ongemakken. Heel wat van die pijntjes kan je gemakkelijk bestrijden met homeopathische middeltjes. Apotheker Lieselot lijstte vijf van die middeltjes op die heel efficiënt zijn bij baby’s en/of kinderen.
Sinds ik ruim 9 maanden geleden mama ben geworden, ligt er een serieuze laag stof op mijn spontante ‘ik’. Ik time en plan alles zo efficiënt mogelijk, nog meer dan voordien. Maar plots (toen ik me afvroeg welk werk ik nog verzet kon krijgen in de 30 seconden dat het water voor de pap in de microgolfoven moest), dacht ik er weer aan. Hoe fijn dat was om lekker spontaan te kunnen zijn…
Maart is jeugdboekenmaand. Hét ideale moment dus om eens onze favoriete kinderboeken in de spotlights te zetten en jullie te inspireren. Bij het team van Mama Baas kozen we elk een voorleesboek én een jeugdboek uit dat indruk op ons heeft gemaakt. Ons lijstje bevat zowel boeken uit onze eigen jeugd (oh nostalgie!) als boeken die we nu met onze kindjes lezen. Veel leesplezier gewenst!
Zwijgen… geen van mijn talentjes. Ik wil praten, vertellen, dingen delen. Zwanger zijn (en het vroeg weten) bleek ook om die reden een marteling. Op een stokje plassen oké, maar dan zwijgen mensen vaak nog tot de kaap van 13 weken gehaald is om dat goeie nieuws uit te schreeuwen op Facebook, Instagram, IRL en om de hele "wil jij mijn… meter/peter/oma/opa/achternicht-van-mijn-tante-langs-vaderskant zijn" poeha boven te halen.
