Een meertalige opvoeding heeft veel voordelen, maar vraagt anderzijds ook meer inspanning en inzicht. Het zal alleen maar lukken als iedereen die betrokken is bij de opvoeding van het kind, op dezelfde lijn zit.
Daar staat hij, mijn oudste zoon. Hij huilt en krijst omdat hij niet wil opruimen. Ook al hebben we hem al tien keer beleefd gevraagd om zijn speelgoed op te ruimen. Hij weigert. Net zoals hij vandaag alles weigert wat we hem vragen. Soms doet hij zelfs het tegenovergestelde van wat we hem vragen (extra potloodjes op de grond gooien bijvoorbeeld). Gisteren luisterde hij 'perfect'. Maar vandaag even niet.
Soms willen we ons kind behoeden voor alle risico’s en al het kwade in onze wereld. We zouden ze in bubbeltjesplastiek willen wikkelen, als het ware. Voor ouders van hoogsensitieve kinderen is dit soms nog lastiger, want hun hoogsensitieve kleintjes worden soms zo snel overweldigd door alles. Hoe ga je hier nu het best mee om?
Het opvoeden van een hoogsensitief kind vraagt heel wat van ouders. Hét hoogsensitieve kind bestaat niet, dus er zijn ook geen kant-en-klare tips die voor elke ouder met een hoogsensitief kind werken. Echter zijn er wel een aantal gemeenschappelijke succesfactoren in de opvoeding van een hoogsensitief kind. Het belang van een sensitieve opvoeding zorgt ervoor dat je hoogsensitiviteit binnen het gezin in goede banen kan leiden.
De dagrush, een drukke klas met veel lawaai, een tv die speelt terwijl mensen telefoneren. Niemand kan ontsnappen aan de dagelijkse drukte en het eeuwige blijven doorgaan. Voor hoogsensitieve kinderen kan deze drukte vaak zijn parten spelen. Elk hoogsensitief kind uit dit op zijn eigen manier, waardoor vaak andere 'stoornissen' door elkaar gehaald worden. In dit artikel zetten we het even op een rijtje.
Het ene moment zit je 8-jarige mooi te spelen en schattig te wezen, maar even later krijg je een rebels kind dat een stoute mond opzet. Vreemd? Eigenlijk is het heel normaal.
Lieve zoon, Je bent nu 3,5 jaar oud. Je staat op de rand van de kleuterklas, de rand van onderwijs, opleiding en toekomst. Het wordt tijd dat je opvoeding verruimd wordt, van voorkomen dat je jezelf (te veel) pijn doet en in gevaar brengt tot het vormen van je karakter en gewoontes.
Toen ik de eerste keer zwanger was, hoopte ik vurig dat het een jongetje zou worden. Ik kom zelf uit een meisjesnest en zo’n kereltje leek me wel leuk. En ja hoor, het werd een jongen. Meteen nam ik me voor om hem zo open mogelijk op te voeden. De tijd van typische jongensdingen of meisjesspullen lag toch wel ver achter ons zeker, dacht ik …?
Mijn goede vrienden en familie weten dit al lang van mij. Ik ben een ketter. ’t Is te zeggen; ik ben atheïst. Een beetje een rabiaat atheïst zelfs. Ik kan er niks aan doen, het is me met de paplepel meegegeven. Bij ons thuis geloofden we niet in God, en niet in Sinterklaas, de paashaas en de kerstman. Mythische wezens: ...
Kinderen die veerkrachtig zijn, zijn beter bestand tegen stress en tegenslag. Ze hebben zelfvertrouwen, durven hulp vragen, geven hun grenzen aan en genieten van kleine dingen, ook als het leven even niet meezit. Wat bepaalt nu of kinderen opgeven of juist volharden? Hoe kan je de veerkracht van je kind stimuleren?
