'Je moet er niet te veel mee bezig zijn.' Dat is een zinnetje dat ik de jongste maanden vaak heb gehoord. Heel vaak ook gevolgd door: ‘Maar dat is niet zo makkelijk, he...'
Mijn dochter? Mooi, lief, slim, mondig, lenig. Een beetje koppig, zeg je? Ja, maar dat zal haar later toch alleen maar ten goede komen! Klein? Maar zo dapper! Hevig? Energiek, bedoel je? Ben ik mogelijks een beetje bevooroordeeld als het over mijn kleuters gaat, zeg je? Euhm … Kuch. Neen?
Mama worden, zowel de eerste als de tweede keer, dat was voor bij mij best een overweldigende gebeurtenis. Op nog geen paar seconden tijd overvalt een immens gevoel van liefde je. Voor dat kleine wezentje. Een groot gevoel van verantwoordelijkheid. Voor altijd.
Vorige week deden de twee girls hier een kampje rond het thema Superhelden. Ze deden het samen, maar zaten in aparte groepjes. En dat bleek, ondanks serieus voorafgaandelijk gemor van de oudste (want wie gaat er nu met zijn babyzus op kamp?) een gouden formule te zijn, voor allebei…
Nu tijdens de zomervakantie doen velen onder ons weleens een beroep op oma en opa om de kindjes op te vangen. Soms kan hun aanpak haaks staan op jouw eigen opvoedingsprincipes. Toch hoeft dat op zich geen probleem te vormen, want oma’s en opa’s hebben een speciaal voorrecht!
Tegenwoordig wil mijn uk dat ik plaatsneem in haar zetel. Onze dochter van net één jaar gooit zich er telkens uit. Ze zal wel snel leren hoe plezant het is om in de kleine sofa te blijven zitten. Maar voorlopig is het mijn plaats. Ik kan me nog net tussen de mini armleuningen wringen. Het ziet er niet uit, maar ...
Als je zwanger bent, stap je automatisch met een holle rug (lordose). Hoe verder in de zwangerschap of hoe zwaarder je buik weegt hoe meer je naar deze lordose neigt. Mocht je geen lordose hebben zou je zwaartepunt te veel naar voor komen te liggen en zou je dus op je gezicht vallen.
Ze komt het café binnen, een brede glimlach op de lippen. 'Hey! Hoe is 't? En met Polly?' 'Bwa ...' En even plots en overvloedig als vier weken geleden mijn water brak, komen de tranen.
Leen geeft haar tweeling van zes maanden nog een vijfde voeding. Daarvoor moet ze de jongetjes rond 23 uur wel wakker maken, maar ze drinken alles mooi op en knorren nadien door tot 8 uur. Hoe die voeding best afbouwen, vraagt ze zich af. Vroedvrouw Ilse Dejaeger geeft advies.
