Mijn zoon kampt met zware tics. De laatste tijd namen ze zelfs toe, waarschijnlijk door de stress die het zesde leerjaar met zich meebrengt (vormsel, bosklassen, proefwerken, interdiocesane testen). Ze werden plots zo erg, dat mensen hem nakeken … wat alles natuurlijk nog erger maakte.
Aaah, vakantie… Gisteren had ik een dagje verlof genomen om mijn oudste twee meisjes en hun twee vriendinnetjes te entertainen. Maar waar ik niet op had gerekend, was dat ze zo'n succes gingen hebben van wat ouder mannenvolk daar op het speelplein...
Enkele weken geleden was het zover: het vormsel van Thomas. Al lang op voorhand hoorde ik van andere alleenstaande mama’s welke ‘belachelijke’ problemen dit met zich meebrengt: getouwtrek over de plek waar het feest moet doorgaan, weigeren om samen te zitten in de kerk, discussie over wie de communiekleren koopt, het probleem van dubbele gekochte outfits …
Ik moet het jullie niet vertellen.... Bloedheet was het buiten. En als er iets is, waar wij hier met zijn vieren niet tegen kunnen, dan is het wel een hittegolf. Het humeur was hier in huis naar een dieptepunt gezakt, met dank aan opeenvolgende slechte nachten wegens te hoge slaapkamertemperaturen. Er zat niets anders op: we moesten gaan uitwaaien aan zee. En daar vond ik niet alleen verkoeling. Maar ook ... geruststelling :-)!
Hoera, het is vakantie! Jammer genoeg heb ik geen twee weken vrij, dus moet ik creatief zijn en afspreken met vriendinnen om elk om de beurt eens op de kindjes te passen. Gisteren was het aan mij en ik had al meteen een plan: we zouden naar de cinema gaan. 'We', dat zijn ikzelf, dochterlief en drie vriendinnetjes. Een combinatie die voor het nodige plezier en gegiechel zorgde...
Jules is twee. En Jules zegt nee. Jules is een paar weken geleden grote broer geworden, van zusje Marilou. Mama en papa zijn doodop van de korte nachten...
Ik ben nu twee weken mama van een tweede dochter en laat ons zeggen dat ik daar héél lang klaar voor was: vanaf week 24 moest ik rusten... Maar het lange wachten werd beloond, zonder twijfel. En nu beginnen we eraan: het leven zoals het is met vier. En dat gaat gepaard met de nodige zweetaanvallen langs mijn kant en heel veel goede bedoelingen van kersverse grote zus...
Ik heb me ooit voorgenomen om alleen te schrijven als ik er zin in heb. Na veel te veel verplichte artikels te moeten schrijven voor mijn werk liet ik vanaf dat moment alleen nog maar poëtische woorden sporadisch uit mijn pen vloeien. Om zware emotionele uitingen kwijt te kunnen, ruzies van me af te schrijven. Kort en bondig, en die gevoelens waren ook snel weer over. Het ging niet om zware beproevingen ... Tot nu.
Mijn zoon is 2,5 jaar. En, hoe jong dat ook is, toch is hij al een echte man. Hoe zich dat onder meer uit? Wel, naast auto's en voetbal heeft hij nogal een kleine, ahum, fascinatie voor... borsten...
