Zijn jouw ochtenden ook altijd zo hectisch? Dan herken je je misschien wel in het verhaal van Annelies. En uiteraard heb ik een gouden tip voor jou om ervoor te zorgen dat je ochtenden minder hectisch gaan verlopen!
Binnenkort doet mijn dochtertje haar eerste communie. Normaal was het gepland op 3 mei, nu wordt het een feest voor het najaar - corona, weet je wel. Tijd dus voor de voorbereidingen. Want uitstel is geen afstel. En dan heb ik meteen een paar toffe activiteiten om met mijn kleinste te doen tijdens de zomermaanden.
Maart 2020. Wat voor iedereen in het geheugen gegrift zal staan als het begin van de lockdown en de start van alle Corona-maatregelen, was voor ons de maand waar we sinds juni 2019 naar aftelden. We verwachtten op 23/03 ons tweede zoontje.
Hoe langer ik papa ben, hoe meer parallellen ik zie tussen sport en mijn gezin. Dus wat als we opvoeden nu eens als een sport bekijken? Of een combinatie van sporten. Want ik denk dat alle deelnemers het met mij eens zijn dat opvoeden een multidisciplinaire sport is. Zoals het principe van een tienkamp in het atletiek waar je verschillende disciplines combineert over enkele dagen.
Vorig jaar, in juni 2019, besliste ik om te stoppen met mijn anticonceptiepil. Ik wou wel zeker zijn dat alles in orde was dus had ik een afspraak gemaakt bij de gynaecoloog om alles nog eens te controleren voor ik er aan begon. Toen sloeg de hel toe. Ik geloofde gewoon mijn ogen niet en dacht bij mezelf: ‘ik ben 27 jaar oud en krijg juist nú dit te horen, nu ik aan een kindje wil beginnen?‘
Tien jaar van mijn leven is er al af. Mijn dochter is bijna 17 maanden oud en kent nog maar weinig angsten of gevaar. Dat is ergens normaal. Ze is nog te klein om te beseffen wat kan en niet kan. Daarnaast is ze een durfal. Wij vinden dat zeker positief, maar het heeft me wel al minstens tien jaar van mijn leven gekost. En een paar grijze haren.
Net zoals veel kinderen mocht mijn dochtertje van vier jaar vorige week voor het eerst sinds lang weer naar school. We hadden het geluk dat we met de fiets konden gaan die dag. Naar school rijden verliep prima, de terugrit was een ander paar mouwen. Mijn dochtertje vertoonde niets dan dwars gedrag: weigeren verder te rijden, stampvoeten, op de grond zitten om duidelijk te maken dat ze écht- niet-meer-verder-wilde-fietsen.
We trakteerden de kinderen dan al eens op een maaltijd van een welbekend fastfoodrestaurant. Na afloop kreeg er eentje buikpijn. Maar moeder, ge kunt niét geloven wat voor een vreselijke maagpijn dat dát was. Drama in het kwadraat. Vermoedelijk een kippennugget te veel verorberd, was moeders eerste logische verklaring.
Je kent het reclamespotje vast wel. Een sullige domkop met scheve tanden, een wijkende haarlijn en een sympathiek ogende, ravissante dame naast zijn zijde kijkt in de lens en beantwoordt de vraag ‘Is mijn leven veranderd nu ik EuroMillions gewonnen heb?’ met ‘Goh, niet echt.’
Ik ben al drie-en-een-half jaar papa vandaag. Dat zijn vier vaderdagen (ééntje avant la lettre), vijf verjaardagsfeestjes, twee legendarische babyborrels, zevenenzestig doktersbezoeken, twee keer naar de spoedafdeling van het Jan Palfijnziekenhuis, tweehonderdvierenveertig slechte nachten, maar ook meer dan vijfhonderd goeie.
