Lieve mama, ken je dat gevoel? Je dochter, dat schattige, plakkerige bolletje liefde dat vroeger "mamáááá!" riep als je één seconde uit haar zicht verdween, kijkt je nu aan alsof je net haar mensenrechten hebt ingetrokken. Omdat je vroeg of ze haar bord wou afruimen. Eén piepkleine opmerking van jou (je vroeg bijvoorbeeld om handdoeken niet op de grond maar in de wasmand achter te laten) en de sfeer zakt onder het vriespunt. Wel, ik kan je vertellen: je bent niet alleen. En nee, je bent geen slechte moeder. Je bent gewoon… een moeder van een tienerdochter.
Broers (en zussen), dat blijft toch iets aparts. Niemand die zo goed een ander kan jennen, de kast kan opjagen of het bloed onder de nagels vandaan kan halen als diens broer of zus. Enfin, dat is hier thuis toch alleszins het geval.
Het contrast tussen de eerste en tweede helft van mijn zwangerschapsverlof kon niet groter zijn. Oh wat een zalige eerste weken. Was het makkelijk? Nee, zeker niet. Ik was moe, heel moe. Oké, ik was eigenlijk gewoon kapot, dit was echt serieus next level moe zijn. Had spierpijn van heel de dag ongemakkelijke houdingen aan te nemen om mijn zoontje niet wakker te maken als hij op mij sliep, of te laten boeren, te laten eten...
Nog nooit is vrij spel zo belangrijk geweest voor kinderen als deze weken. Het zenuwstelsel van onze kinderen kan in een staat van vechten of vluchten geraken door de angst die in de lucht hangt, de informatie die op hen af komt die nogal zwaar is om te dragen of gewoon omdat de situatie zo anders is dan anders. Deze overbelasting van het zenuwstelsel kan zich tonen in conflicten met broers en zussen, in dwars gedrag, woedeaanvallen en dergelijke meer. Het is heel belangrijk om onze kinderen hierin bij te staan door deze emoties te ontvangen en te benoemen. Anderzijds is het belangrijk om ervoor te zorgen dat hun potje niet overloopt (wat zich meestal toont in lastig gedrag); namelijk door vrij spel.
Tijdens de lockdown ben je als moeder alles tegelijk: werknemer, kok, kuisvrouw, leerkracht, misschien tuinvrouw en bovenal moeder. Het is werkelijk onmogelijk om alles tot in de puntjes goed te doen. Wanneer je krampachtig alle ballen hoog tracht te houden zal je of uitgeput geraken of voortdurend op de tippen van je tenen lopen. En dit laatste is even vol te houden, maar niet op lange termijn.
Deze week staan hoogbegaafde kinderen zoals mijn dochter centraal. We zijn trots op hun ongelooflijke talenten en hun exceptionele manier om de wereld anders te bekijken. Maak van de gelegenheid gebruik om je te verdiepen in wat hoogbegaafdheid echt inhoudt, help de vooroordelen de wereld uit. Zodat alle kinderen de kans krijgen te groeien op hun eigen tempo en zodat ieders talenten gewaardeerd worden.
Ons doen en laten wordt bepaald door drie G’s: gedachten, gevoelens en gedrag. Deze drie G’s hangen sterk met elkaar samen. Hoe we ons gedragen, is slechts het topje van de ijsberg.
Ik moet het nog een laatste keer kwijt: die lockdown was toch echt … heftig! Ik bedoel niet de tweede golf, waarbij we konden afwisselen met zomerkampjes en speelkameraadjes, terrasjes en speeltuinen, maar die eerste in het voorjaar. Geen school, geen kameraadjes, geen babysit… Wel pakken onzekerheid, telewerk, en ondertussen een kleuter in huis zonder enige andere prikkels dan: ‘Mamaaaaa!!! Kijk mama! Kijk! Je kijkt niet mama!!’
Bij een onderzoek door iVOX in opdracht van BabyTV werden 1.000 willekeurige Belgische ouders met kinderen tot 6 jaar ondervraagd over het televisiegedrag van hun kinderen. Wat blijkt? De helft van de ouders geeft aan dat hun kind dagelijks televisie kijkt, nog eens 4 op de 10 geeft aan dat dat minstens wekelijks gebeurt.
De jeugdboekenmaand loopt stilaan op zijn einde, maar (voor)lezen doen we natuurlijk het hele jaar door! Het is niet alleen goed voor de ontwikkeling van kinderen, het geeft hen ook een brede kijk op de wereld. In deze 5 prachtige kinderboeken komt diversiteit en inclusiviteit op een natuurlijke manier aan bod, zonder moraliserend of belerend te zijn.
