Ik ben wellicht niet de enige mama die al quotes zag passeren waarin gezegd wordt dat de liefde voor je eerste kind altijd iets specialer is. Dat baby’tje maakte je in plaats van zomaar een vrouw plots mama. En inderdaad, het is een bijzonder gevoel. Maar net die quotes zorgden ervoor dat ik verwacht had dat een tweede kindje krijgen ‘minder bijzonder’ zou zijn. Dit klinkt negatief maar is moeilijk te omschrijven.
Het was een gewone donderdag in juni na de lockdown op het werk. Stralend lenteweer. Ik was in de namiddag weer misselijk en zo moe, doodmoe. Ik had niks speciaals gedaan. De dag ervoor was mijn vrije dag geweest. Ik had wel wat huishoudelijke taken gedaan en in de namiddag was ik met de kinderen naar de paarden geweest. Had ik toch te veel hooi op mijn vork genomen en moest ik het weer bekopen?
Op 1 januari 2020 postte ik dit op mijn facebook: 'Dat 2019 niet mijn favoriete jaar was, had alles te maken met het nieuws dat ik in januari kreeg. Alle moed en hoop had ik samen gesprokkeld om voor een tweede kindje te gaan, via de nodige inspuitingen, dosissen hormonen,... Om dan te horen te krijgen dat het al te laat was. Dat ik beter mijn wens voor een tweede kind opberg.’
Al meer dan tien jaar is Evy Gruyaert de naam en het gezicht achter Start 2 Run. De succesformule is gekend: hoe bouw je in tien weken je looptrainingen op tot je vijf kilometer aan een stuk kan lopen? Om de appgebruiker nog wat extra te motiveren is er nu ook een praktisch, nieuw werkboek, en wij zoeken ouders die dat willen uittesten!
Mama zijn, daar horen ook veel - soms tegenstrijdige - emoties bij. Op bepaalde momenten wordt de doopsuiker-chocolade hierdoor nog aanlokkelijker. (Wegens Corona zit ik met een te grote hoeveelheid chocolade in huis, #komhetallemaalhalen voor ik er zelf mee weg ben)
Er gaat geen dag voorbij zonder dat de kwetsbaarheid mij inhaalt. Alsof ze mij levenslang zal achtervolgen. Alsof mijn leven in een fractie van een seconde, door een ongeval, scheiding of ziekte, zou kunnen instorten. Alsof ons ineens vanalles kan overkomen.
Met mezelf geen blijf weten. Vier seizoenen in één dag. De pijn voelen … dat kan en mag. Alleen willen zijn, geen anderen om je heen verdragen. Het alleen zijn is kl*te, want dan voel je, en daar wil je enkel van weglopen. Er niet over willen praten, maar eigenlijk toch ook wel. Huilen, de tranen blijven soms komen, je weet dat dit goed is, maar liever wil je opstaan en doorgaan.
Je bent zwanger en staat te springen om de babykamer in te richten, zodat alles klaar staat tegen dat jullie kleine schat geboren wordt. Of jullie kleintje slaapt momenteel bij jullie op de kamer, maar je wil stilaan beginnen aan zijn of haar eigen kamertje. En dan kriebelt het natuurlijk om daar een heerlijke knusse plek van te maken. Maar hoe begin je eraan, waar hou je rekening mee en waar vind je inspiratie? Een paar tips!
Zoals wel vaker installeerden de dochters zich aan de tafel waarop ze een behoorlijke collectie aan knutselmateriaal uitgestald hadden. De hele tafel was bedekt met grote tekenbladen, stiften, kleurpotloden, schaartjes, lijm en plakband. Deze keer zaten ze zusterlijk naast elkaar en deelden één stoel, want ze werkten aan een gezamenlijk project. Het ging er gemoedelijk aan toe zonder onderlinge ruzies. Een zeldzaamheid.
Hey boys, Wat een leuke ochtend vanmorgen! Toen ik net uit de douche wou stappen en jullie aanwezigheid opmerkte, voelde ik me eventjes, heel eventjes, een beetje gelukkig. Wat deed het goed te zien dat ik niet alleen constant aan jullie denk, maar jullie ook aan mij. Niet dat ik daaraan twijfel hoor, maar je kent mij hé, af en toe bevestiging krijgen kan geen kwaad.
